Άγκυρα, 08.08.2022
Σχετικά με τη συμφωνία για την εξαγωγή ουκρανικών σιτηρών, την αποστολή διαμεσολάβησης της Τουρκίας και τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, τα "Bayraktars" και τη στάση απέναντι στην Ουκρανία στην τουρκική κοινωνία - σε συνέντευξή του στο RBC-Ukraine είπε ο πρέσβης της Ουκρανίας στη Δημοκρατία της Τουρκίας Vasyl Bodnar.
Η Τουρκία διαδραματίζει ιδιαίτερο ρόλο στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο. Από τη μία πλευρά, μας προμηθεύει με τα διάσημα "Bayraktars" και εκτελεί ενεργά ενδιάμεσες λειτουργίες. Από την άλλη, ενισχύει τη συνεργασία της με τη Ρωσική Ομοσπονδία, βοηθώντας ουσιαστικά την επιτιθέμενη χώρα να παρακάμψει τις κυρώσεις. Τα τελευταία νέα περιλαμβάνουν τη συμφωνία της επίσημης Άγκυρας να πληρώσει για το ρωσικό φυσικό αέριο σε ρούβλια και την εισαγωγή του ρωσικού συστήματος πληρωμών "Mir" από πέντε τουρκικές τράπεζες.
Όπως εξήγησε ο πρέσβης της Ουκρανίας στην Τουρκία Vasyl Bodnar σε συνέντευξή του στο RBC-Ukraine, ακόμη και πριν από τον πόλεμο πλήρους κλίμακας, το Κίεβο γνώριζε καλά ότι η Άγκυρα υπερασπίζεται κυρίως τα δικά της συμφέροντα. Και παρόλο που με την έναρξη του πολέμου η ευαισθησία στις τουρκο-ρωσικές επαφές έγινε ακόμη υψηλότερη, αυτό δεν είναι λόγος να χαλάσουν οι υπάρχουσες σχέσεις με τον υπερπόντιο γείτονα της Ουκρανίας.
Επιπλέον, όπως τονίζει ο πρέσβης, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι αυτός που έχει κάποιους μοχλούς για να παρακινήσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν να εκπληρώσει ορισμένες συμφωνίες. Το πιο σημαντικό από αυτά μέχρι στιγμής είναι η συμφωνία για την εξαγωγή ουκρανικών σιτηρών.
 |
| Ο Πρέσβης της Ουκρανίας στην Τουρκία Vasyl Bodnar (φωτογραφία: UNIAN) |
- (EN) Στην πραγματικότητα, αυτή είναι ήδη η αρχή, και στην πραγματικότητα έχουμε ολόκληρο τον ολοκληρωμένο κύκλο όσων προβλέπονται σε αυτήν τη συμφωνία. Εκπληρώσαμε την υποχρέωσή μας, μεταφέρουμε πλοία στην ανοιχτή θάλασσα, φτάνουν στον προορισμό τους, ελέγχονται και αποστέλλονται στα λιμάνια προορισμού. Δηλαδή, στην πραγματικότητα, η συμφωνία λειτούργησε, ελπίζουμε τώρα ότι θα είναι ένα συστηματικό έργο.
Για να γίνει αυτό, γυαλίζουμε λεπτομερώς όλους τους μηχανισμούς αλληλεπίδρασης, ελέγχου και συντονισμού που βρίσκονται τώρα σε αυτό το Κέντρο Συντονισμού. Είναι επίσης σημαντικό να μην επιτρέψουμε στη Ρωσία να παραβιάσει αυτήν τη συμφωνία με οποιεσδήποτε επιθέσεις ή απόπειρες διακοπής της διέλευσης πλοίων.
- Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι διακοπής της συμφωνίας;
- Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι είναι από τη Ρωσία, φυσικά. Είδατε ότι μόλις υπογράφηκε η συμφωνία, την επόμενη μέρα επιτέθηκαν στο λιμάνι της Οδησσού. Ήταν ένα είδος χαστούκι στο πρόσωπο – σε εκείνους με τους οποίους υπέγραψαν συμφωνία, επειδή εμείς δεν υπογράψαμε τίποτα με τη ρωσική πλευρά.
Δεν ξέρουμε τι έχει στο μυαλό του ο Πούτιν. Αυτή είναι τώρα η κύρια απειλή. Επιπλέον, δεν αποκλείονται προσπάθειες κάπου να προσπαθήσουν να αναχαιτίσουν πλοία στη θάλασσα ή να προσπαθήσουν να τους επιτεθούν. Αλλά ας ελπίσουμε ότι η συμφωνία θα λειτουργήσει, τελικά, έχουμε δύο εταίρους, την Τουρκία και τον ΟΗΕ, οι οποίοι θα πρέπει να ελέγξουν την κατάσταση και να μην επιτρέψουν στον Πούτιν να βλάψει τη συμφωνία.
- Αυτή η συμφωνία προβλέπει επαφές μεταξύ εμπορικών οντοτήτων, θα υποστούν πιθανές απώλειες εάν κάτι πάει στραβά. Θα είναι πρόθυμοι να αναλάβουν τέτοιους κινδύνους, ιδίως οι ασφαλιστικές εταιρείες;
- Στην πραγματικότητα, λειτουργεί ήδη και υπάρχει κάποια εμπιστοσύνη. Φυσικά, όχι στην επιτιθέμενη χώρα, αλλά στους εταίρους που έχουν δεσμευτεί να βοηθήσουν αυτή τη διαδικασία – την Τουρκία και τον ΟΗΕ. Τα πλοία είναι ασφαλισμένα. Ναι, φυσικά, είναι υψηλό το ποσοστό ασφάλισης και δεν είναι όλα τα πλοία έτοιμα, ίσως, να προσεγγίσουν τα λιμάνια της Οδησσού. Αλλά από την άλλη πλευρά, εάν ο μηχανισμός λειτουργεί και τα οφέλη από το γεγονός ότι παίρνουμε ουκρανικά σιτηρά και τα πουλάμε στις διεθνείς αγορές είναι ορατά, τότε οι εταιρείες σίγουρα θα συμμετάσχουν.
Ένα άλλο πράγμα είναι πόσο θα διαρκέσει αυτό και αν μπορούμε να αποτρέψουμε την επιτιθέμενη χώρα από οποιεσδήποτε προσπάθειες διακοπής όλου αυτού του μηχανισμού λειτουργίας και εξόδου των πλοίων από τα λιμάνια μας, καθώς αυτό είναι ίσως το πιο επικίνδυνο σημείο από την άποψη της ασφάλειας της ίδιας της διαδρομής.
- Ποια είναι η κατάσταση με την κλοπή ουκρανικών σιτηρών; Εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η πρακτική και σε ποιο βαθμό; Και πώς οι προηγούμενες περιπτώσεις κλοπής σιτηρών, όπου η Τουρκία συμμετείχε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και εναντίον ποιού διαμαρτυρήθηκε η Ουκρανία;
- Βλέπουμε τώρα ριζικές αλλαγές στην κατάσταση. Υπάρχουν προσπάθειες από ρωσικά πλοία να εισέλθουν σε τουρκικά λιμάνια και να πουλήσουν σιτηρά, αλλά έχουμε ήδη περιπτώσεις όπου αυτά τα πλοία στέκονται για εβδομάδες χωρίς εκφόρτωση.
Η τελευταία περίπτωση υψηλού προφίλ ήταν με το πλοίο "Zhibek Zholy", το οποίο επίσης βρισκόταν στο λιμάνι για σχεδόν μια εβδομάδα, στη συνέχεια επιστράφηκε. Φυσικά, αυτό δεν συνέβη όπως θέλαμε, απαιτήσαμε τη σύλληψή του και την εμπλοκή των υπηρεσιών επιβολής του νόμου, στην πραγματικότητα, αυτό δεν συνέβη.
Από την άλλη, οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου διερευνούν όλες αυτές τις υποθέσεις, τις καταγράφουμε, ενημερώνουμε τη Γενική Εισαγγελία, την Υπηρεσία Συνοριοφυλακής, την Υπηρεσία Ασφαλείας, όλοι γνωρίζουν τα διαθέσιμα γεγονότα και επίσης προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με την τουρκική πλευρά.
Ένα από τα πλοία κρατήθηκε πρόσφατα στο λιμάνι του Λιβάνου, και ελπίζαμε επίσης ότι θα υπήρχε μια θετική δικαστική απόφαση που θα επέτρεπε τη σύλληψη αυτού του πλοίου. Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη.
Μαζί με αυτό, τώρα εργαζόμαστε περισσότερο για να αυξήσουμε τη νόμιμη εξαγωγή σιτηρών.
- Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε ότι η σύναψη συμφωνίας για τα σιτηρά «μπορεί να φέρει τα μέρη πιο κοντά στην ειρήνη», καθώς «θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις για την ενίσχυση της εμπιστοσύνης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας». Πόσο νόημα βγάζουν τα λόγια του;
- Το νόημα αυτής της δήλωσης δεν είναι στη σύγκλιση των ίδιων των θέσεων, αλλά στις υπηρεσίες διαμεσολάβησης της Τουρκίας. Πράγματι, η Τουρκία, από την αρχή του πολέμου, είναι ίσως ένας από τους λίγους που έχει καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να βοηθήσει την Ουκρανία και με κάποιο τρόπο να ωθήσει τη Ρωσία να συνάψει ειρήνη.
Αλλά κατά την κατανόησή τους, η παύση του πολέμου είναι η παύση των εχθροπραξιών. Λέμε στην τουρκική πλευρά ότι χρειαζόμαστε την απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων, και αυτή είναι η βασική προϋπόθεση για μεταγενέστερες πολιτικές συζητήσεις ή διαπραγματεύσεις με την επιτιθέμενη χώρα.
Ως εκ τούτου, δεν θα συνδύαζα άμεσα τη "συμφωνία σιτηρών" με τις προοπτικές για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις.
- Γενικά, για την ειρηνευτική αποστολή της Τουρκίας. Πώς μπορεί να περιγραφεί; Ενεργεί η Τουρκία ως μεσολαβητής; Ή απλώς ως διαμεσολαβητής που παρέχει την έδρα, τον εφοδιασμό, οργανώνει την τεχνική πλευρά της διαδικασίας; Επιπλέον, η Τουρκία κάνει συχνά υπερβολικά αισιόδοξες δηλώσεις σχετικά με τις ειρηνευτικές συνομιλίες – προσπαθεί με κάποιο τρόπο να ωθήσει την Ουκρανία και τη Ρωσική Ομοσπονδία;
- Υπάρχουν δύο ελαφρώς διαφορετικές διαδικασίες εδώ. " πρώτη διαδικασία είναι γενικά μια προσπάθεια να οδηγηθούν τα μέρη στις διαπραγματεύσεις, και εδώ η Τουρκία διαδραμάτισε τον ρόλο του μεσολαβητή με την καθαρή έννοια όταν συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις.
Η δεύτερη διαδικασία είναι ο ρόλος της Τουρκίας ως διαμεσολαβητή με προκατάληψη προς τη διαμεσολάβηση. Εξάλλου, στις συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη στα τέλη Μαρτίου, ο πρόεδρος Ερντογάν μίλησε με τα μέρη, αλλά δεν συμμετείχε άμεσα στις διαπραγματεύσεις.
Εδώ μιλάμε για πολιτική βούληση, για το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν διαπραγματεύτηκε με τον Πρόεδρο Ζελένσκι, έπεισε τη Ρωσική Ομοσπονδία. Και χάρη στις καθαρά διαμεσολαβητικές λειτουργίες της τουρκικής πλευράς κατέστη δυνατή η διεξαγωγή αυτών των διαπραγματεύσεων.
Στην πραγματικότητα, στα τέλη Μαρτίου, ελπίζαμε ότι είχαμε βρει κάποια πλατφόρμα για μια διευθέτηση, και τα μηνύματα που βγήκαν μετά τις συνομιλίες της Κωνσταντινούπολης αντανακλούσαν πραγματικά την πρόοδο στις διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, αυτές οι συμφωνίες ισοπεδώθηκαν στην πραγματικότητα από τα μαζικά εγκλήματα της Ρωσικής Ομοσπονδίας στη Μπούτσα, το Ίρπεν και πολλές άλλες πόλεις.
Αν και η διαπραγματευτική διαδικασία δεν έχει ακόμη σταματήσει εκεί. Η διαπραγματευτική διαδικασία σταμάτησε από τη Ρωσία, η οποία εξαπέλυσε νέα επίθεση στο Ντονμπάς, καθώς ο βασικός όρος – και σε αυτό που συμφώνησαν τα μέρη στην Κωνσταντινούπολη – ήταν ότι η παύση των εχθροπραξιών θα έπρεπε να γίνει ακριβώς στη βάση της απόσυρσης των στρατευμάτων. Αλλά αυτό δεν άρεσε τόσο στον Πούτιν όσο και, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, στην κοινωνία της Ρωσικής Ομοσπονδίας, της μάζας που θέλει πόλεμο, αίμα και στην οποία τα εγκλήματα γίνονται ανεκτά μόνο.
Εάν η διαδικασία είχε εξελιχθεί όπως ξεκίνησε στην Κωνσταντινούπολη ή όπως ορίστηκε στην Κωνσταντινούπολη, φυσικά, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε μια ειρηνική διευθέτηση, αλλά αυτό είναι σχεδόν αδύνατο υπό τις σημερινές συνθήκες μετά από όλα τα εγκλήματα που έχει διαπράξει η Ρωσία.
– Μπορούμε πραγματικά να αποκαλέσουμε την Τουρκία «σύμμαχο της Ουκρανίας», δεδομένων των στενών επαφών μεταξύ της ρωσικής και της τουρκικής ηγεσίας;
- "Η Τουρκία υπήρξε στρατηγικός εταίρος για εμάς, και παραμένει έτσι. Αλλά ακόμη και πριν ξεκινήσει ο πόλεμος, καταλάβαμε πολύ καλά ότι η Τουρκία είχε τα δικά της συμφέροντα και αυτά τα συμφέροντα δεν εξαφανίστηκαν με την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Φυσικά, οι υπηρεσίες διαμεσολάβησης, το κλείσιμο των στενών μέσω του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων για τα ρωσικά πολεμικά πλοία, η ανθρωπιστική βοήθεια, η πολιτική στήριξη είναι θετικά πράγματα.
Υπάρχουν όμως και πράγματα που δεν μας αρέσουν και δεν μας άρεσαν, μιλήσαμε για αυτό πριν από τον πόλεμο σε μια πιο ανοιχτή μορφή. Τώρα αυτό το παράλληλο ρωσοτουρκικό κομμάτι έχει γίνει πιο ευαίσθητο, αντιδρούμε σε αυτό πιο σκληρά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να χαλάσουμε τις σχέσεις σε αυτόν τον τομέα που έχουμε μαζί τους, μόνο και μόνο επειδή μας προσβάλλει κάτι.
Ναι, είναι αλήθεια ότι υπάρχει ένας περίπλοκος διάλογος για μια σειρά θεμάτων, συμπεριλαμβανομένων των σχέσεων της Τουρκίας με τη Ρωσική Ομοσπονδία, αλλά έχουμε ένα μεγάλο σύνολο αλληλεπιδράσεων που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και εργαζόμαστε πάνω σε αυτό. Δηλαδή, μπορούμε να πούμε ότι αυτή είναι η χώρα που υπερασπίζεται πρωτίστως τα συμφέροντά της και τα εφαρμόζει με τον τρόπο που μπορεί.
Από την άλλη, ο διάλογος Τουρκίας-Ρωσίας συμβάλλει στην επίλυση ορισμένων ζητημάτων, όπως το ζήτημα των σιτηρών, ως ενδιάμεσων υπηρεσιών και ούτω καθεξής. Μπορούμε να πούμε ότι με κάποιο τρόπο ο Ερντογάν επηρεάζει τον Πούτιν και έχει επιρροή όχι για να πει ή να αναγκάσει, αλλά για να τον παρακινήσει να εκπληρώσει ορισμένες συμφωνίες.
Και είναι ίσως ένας από τους λίγους παγκόσμιους ηγέτες που μπορούν με κάποιο τρόπο να ενθαρρύνουν τον Πούτιν να κάνει κάτι;
Αν κοιτάξετε όλες αυτές τις υπηρεσίες διαμεσολάβησης, ούτε ένας από τους Ευρωπαίους ηγέτες δεν έχει επιτύχει αυτό που πέτυχε ο Ερντογάν. Ως εκ τούτου, αυτές οι προσπάθειες διαμεσολάβησης ή διευκόλυνσης και οι διαπραγματεύσεις σε συγκεκριμένους τομείς, και ίσως κάποιες άλλες προσπάθειες εξεύρεσης κοινού εδάφους – αυτό οφείλεται επίσης στην ενεργό τουρκική διπλωματία.
Κατ 'αρχήν, αυτό σημειώνεται όχι μόνο στην Τουρκία, αλλά και σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Και, φυσικά, αυτό είναι ένα πλεονέκτημα για εμάς, διότι συνειδητοποιούμε το ενδιαφέρον για τη διασφάλιση των ξένων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων.
- Μπορείτε να σχολιάσετε την ιστορία ότι η Ρωσία ενδιαφέρεται για την παραγωγή bayraktars, όπως είπε ο Ερντογάν. Πρόκειται για κάποιου είδους διπλωματικό παιχνίδι εκ μέρους της Τουρκίας;
- Δεν υπάρχει καμία σχέση με οποιαδήποτε σχέδια για την κατασκευή ενός εργοστασίου ή την πώληση drones εδώ. Μίλησα απευθείας με έναν από τους ιδιοκτήτες αυτής της εταιρείας, λέει ότι δεν είναι ότι δεν έχουν τέτοια σχέδια, δεν μπορούσαν καν να το φανταστούν.
Υπήρξε μια εξήγηση από τον γραμματέα Τύπου του προέδρου Ερντογάν, Ibrahim Kalin, ότι η συζήτηση γύρω από τους bayraktars ήταν σε ένα τόσο μισό αστείο ύφος, όταν ο Πούτιν είπε στον Ερντογάν ότι εδώ προμηθεύετε την Ουκρανία με Bayraktars, ας συνεργαστούμε μαζί ... και σε απάντηση, ο Τούρκος πρόεδρος χαμογέλασε μόνο.
Το ζήτημα που έθεσε ο ίδιος ο πρόεδρος Ερντογάν στη δημόσια σφαίρα ακουγόταν ακριβώς σαν να πρότεινε ο Πούτιν να συνεργαστεί προς αυτήν την κατεύθυνση, δηλαδή ότι υπάρχει μια τέτοια ευκαιρία.
Όπως γνωρίζετε, αυτό το κομμάτι των ρωσοτουρκικών σχέσεων είναι αρκετά άβολο όχι μόνο για εμάς, αλλά και για άλλες χώρες. Αυτό οφείλεται κυρίως στην αγορά των S-400, το θέμα της προμήθειας ρωσικών μαχητικών τέθηκε επανειλημμένα και ούτω καθεξής.
Αυτά τα θέματα προκύπτουν κατά καιρούς στον δημόσιο χώρο. Είναι πιθανό να τεθούν κάπου στην ημερήσια διάταξη από τα μέρη, αλλά για να προχωρήσουμε πραγματικά σε αυτήν τη συνεργασία, είναι απαραίτητο να διακόψουμε σοβαρά τις σχέσεις εντός του ΝΑΤΟ, και η Τουρκία σίγουρα δεν θα το κάνει αυτό.
Αν κοιτάξετε την κοινή γνώμη στην Τουρκία, από τη μία πλευρά υπάρχει ένα πολύ ισχυρό αντιδυτικό συναίσθημα, το 90-92% των ανθρώπων έχουν αρνητική στάση απέναντι στη Δύση. Από την άλλη, μόλις αρχίσουν κάποιες επιδεινώσεις, το επίπεδο υποστήριξης του ΝΑΤΟ στην ίδια την Τουρκία αυξάνεται αυτόματα από 30 σε 50%. Αυτή είναι η απάντηση στην ερώτηση.
- Εάν έχετε ήδη αγγίξει το κλίμα στην τουρκική κοινωνία, τι υπάρχει σχετικά με τη ρωσική επιθετικότητα κατά της Ουκρανίας; Είναι η πρόσφατη ιστορία με τους οπαδούς της Φενέρμπαχτσε και τις φωνές τους ένα ατυχές συμβάν ή είναι μια ενδεικτική στιγμή για την παρουσία κάποιων κακών τάσεων για εμάς στην τουρκική κοινωνία;
- Στην πραγματικότητα, η κύρια τάση είναι να απέχουν από αυτόν τον πόλεμο, επειδή το 78% του τουρκικού πληθυσμού πιστεύει ότι κανείς δεν πρέπει να υποστηρίζεται, αλλά τα συμφέροντά του πρέπει να προστατεύονται με κάθε κόστος. Καταρχήν, τόσο οι αρχές όσο και η αντιπολίτευση καθοδηγούνται από αυτά τα συναισθήματα και την πολιτική που βλέπουμε –ίσως δεν μας αρέσει– αλλά υπάρχει, με βάση τα συμφέροντά τους και το δημόσιο αίσθημα.
Το 10% πιστεύει ότι πρέπει να μας υποστηρίξουν. Και μόνο το 3-4 τοις εκατό πιστεύει ότι είναι απαραίτητο να πάει κάπου στην πλευρά της Ρωσίας.
Αυτό που συνέβη στον αγώνα της Φενέρμπαχτσε ήταν μια τέτοια προσπάθεια να πληγωθεί σαρκαστικά η ομάδα μας μετά το γκολ και στη συνέχεια υπήρξε ένα μάλλον συναισθηματικό Σαββατοκύριακο όταν ο ιδιοκτήτης της ομάδας τους απαίτησε συγγνώμη και ούτω καθεξής, οπότε ήταν μια μεγάλη ιστορία.
Στην πραγματικότητα, η ίδια η δήλωση της ομάδας υποδηλώνει ότι αποστασιοποιούνται από αυτά τα συνθήματα. Έλαβα επίσης μια επιστολή από τον ιδιοκτήτη της ομάδας ότι δεν υπάρχουν προκαταλήψεις και αυτές οι δηλώσεις ή τα συνθήματα δεν έχουν καμία σχέση ούτε με την Τουρκία ούτε με τον σύλλογο. Επιπλέον, ακόμη και η συνέντευξη Τύπου του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου πραγματοποιήθηκε με το σύνθημα «Όχι στον πόλεμο».
– Τι γίνεται με την προσοχή της κοινωνίας και των Μέσων ενημέρωσης στο ζήτημα του ουκρανορωσικού πολέμου; Σχετικά μιλώντας, είμαστε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τους, στα πρώτα δημοσιεύματα ή λίγο πιο πέρα;
- Δυστυχώς, όχι, αυτό το θέμα έχει έρθει στην πραγματικότητα κάπου από τον Μάιο σε μια ελαφρώς μακρινή στήλη. Φυσικά, το θέμα ακούγεται ανάλογα με τις προσπάθειες που γίνονται, για παράδειγμα, είτε κερδίζουμε κάποιο είδος νίκης - και αυτό μεταδίδεται πολύ, είτε τέτοιες συμφωνίες σιτηρών όπως τώρα. Η τηλεόραση λειτουργεί, όλο το εικοσιτετράωρο υπάρχει ένα θέμα για αυτό το πλοίο με σιτηρά, γυρίζεται, λένε από πού προήλθε, δίνονται σχόλια ...
Όπως και σε πολλές χώρες του κόσμου, είναι συνηθισμένοι στον πόλεμο. Δεν έχουμε συνηθίσει να υποφέρουμε, δεν είμαστε συνηθισμένοι στο γεγονός ότι υποφέρουμε από αυτόν τον πόλεμο, αλλά τα προβλήματα που σχετίζονται με τον πληθωρισμό, τις εκλογές και άλλα ζητήματα έρχονται στο προσκήνιο. Αλλά είναι μια φυσική διαδικασία.
Για εμάς, αυτό δεν είναι δείκτης, εργαζόμαστε επίσης μέσα στην κοινωνία, μεταφέρουμε σήματα σε ειδικούς, σε ορισμένες ομάδες που έχουν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν περαιτέρω τη θέση μας, στους μαθητές και προσπαθούμε να εργαστούμε πιο εστιασμένα σε συγκεκριμένα θέματα. Επειδή έχουν μια γενική ιδέα από τα μέσα ενημέρωσης, αλλά οι λεπτομέρειες πρέπει να λέγονται σε υψηλά αξιώματα και σε εκείνους τους κύκλους που μπορούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη.
- Ας επιστρέψουμε στα όπλα, στους Μπαϊρακτάρ. Λίγους μήνες πριν από την εισβολή του Φεβρουαρίου, εμφανίστηκαν πληροφορίες ότι ένα εργοστάσιο για την παραγωγή Bayraktars θα κατασκευαστεί στην Ουκρανία. Ποια είναι η πρόοδος προς αυτή την κατεύθυνση; Και γενικά, όσον αφορά την προμήθεια τουρκικών όπλων , όλα κατέληξαν στο Bayraktars, ή παίρνουμε και κάτι άλλο;
- Τα Bayraktars είναι πολύ σημαντικά και αυτά είναι ήδη ένας θρύλος της αντίστασής μας. Αλλά η συνεργασία μας δεν περιορίζεται μόνο στα UAV. Περισσότερα για αυτό αργότερα, όμως. Και το εργοστάσιο θα κατασκευαστεί. Μόλις πριν από μία εβδομάδα, η κυβέρνηση ενέκρινε μια διμερή συμφωνία και την έστειλε στο κοινοβούλιο για επικύρωση, μια συμφωνία για την κατασκευή του ίδιου του εργοστασίου.
Ο ιδιοκτήτης της εταιρείας "Baykar" δημιούργησε ουκρανική εταιρεία στην Ουκρανία, αυτή η εταιρεία έχει ήδη αποκτήσει ένα οικόπεδο, έχουν αναπτύξει ένα έργο του ίδιου του εργοστασίου και σκοπεύουν να το εφαρμόσουν μέχρι το τέλος, αφού ήταν σχεδόν προσωπική υποχρέωση των ιδιοκτητών της εταιρείας να κάνουν αυτή την παραγωγή στην Ουκρανία.
Και δεν είναι μόνο πολιτικό, αλλά και πρακτικό, καθώς ένα σημαντικό μέρος των μοντέλων που θα παραχθούν σε αυτό το εργοστάσιο θα έχουν συστατικά της ουκρανικής παραγωγής. Μπορεί να είναι κινητήρες, άλλα ανταλλακτικά, τροχοί, πολλά διαφορετικά πράγματα που έχουμε υψηλής τεχνολογίας και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αυτά τα αεροσκάφη.
Τόσο πριν από τον πόλεμο όσο και τώρα, η σφαίρα των αμυντικών τεχνολογιών είναι ένας από τους οδηγούς των σχέσεών μας. Παρά τον πόλεμο, οι εταιρείες μας συνεχίζουν να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους. Ίσως όχι σε τέτοιους όγκους όπως είχε σχεδιαστεί, αλλά δεν εγκαταλείπουν αυτό το έργο και αυτό δείχνει επίσης πόσο υπεύθυνοι είμαστε, κάτι που δεν αφήνει την τουρκική πλευρά μόνη με τα προβλήματά της, πρώτα απ 'όλα, στην παροχή εκείνων των πραγμάτων που χρειάζονται για την άμυνά τους.
- Είναι γνωστό ότι η Τουρκία είναι ένα από τα σημεία όπου έρχονται οι Ουκρανοί, μεταξύ άλλων και από τα κατεχόμενα εδάφη του νότου και της ανατολής, μια δύσκολη διαδρομή μέσω Της Ρωσίας, της Γεωργίας φτάνουν στην Τουρκία.
- Οι αριθμοί είναι υπεύθυνοι για τα πάντα εδώ. Σύμφωνα με τα στοιχεία μας, περισσότεροι από 220.000 Ουκρανοί πολίτες έχουν φτάσει στην Τουρκία από τις 24 Φεβρουαρίου. Μέχρι σήμερα, υπάρχουν περίπου 45-50 χιλιάδες. Αυτό υποδηλώνει ότι η Τουρκία είναι περισσότερο μια χώρα διέλευσης. Επειδή οι άνθρωποι στη συνέχεια επέστρεψαν στην πατρίδα τους ή μετακόμισαν σε άλλες χώρες. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία είναι βολική στο ότι μπορείτε να μείνετε εδώ για 90 ημέρες χωρίς θεωρήσεις απολύτως χωρίς προβλήματα. Επέτρεψαν ακόμη και με έγγραφα που έχουν λήξει, μπορείτε να οδηγήσετε το δικό σας αυτοκίνητο, στην πραγματικότητα, να μείνετε για έξι μήνες χωρίς να αποκτήσετε τουρκική άδεια οδήγησης.
Αλλά από την άλλη πλευρά, όλη η συντήρηση των Ουκρανών πολιτών εδώ πραγματοποιείται εις βάρος τους. Δηλαδή, αν κάποιος ήρθε σε φίλους, νοίκιασε ένα διαμέρισμα για τον εαυτό του - όλα αυτά συμβαίνουν με δικά του έξοδα. Καθώς και ένα τέλος για έγγραφα για περαιτέρω επικύρωση.
Δυστυχώς, εδώ η χώρα υποφέρει από πρόσφυγες από το 2015, σήμερα περίπου 4,5 εκατομμύρια Σύροι πρόσφυγες παραμένουν εγκατεστημένοι στην Τουρκία. Μερικοί από αυτούς έχουν ήδη προσαρμοστεί στη ζωή μέσα. Και, δυστυχώς, το θέμα έχει γίνει πολύ πολιτικοποιημένο στο εσωτερικό της χώρας.
Το κόστος με το οποίο επιβαρύνθηκαν οι τουρκικές αρχές για τη συντήρηση αυτών των προσφύγων, σύμφωνα με ορισμένες πολιτικές δυνάμεις, επηρέασε την κοινωνικοοικονομική κατάσταση του πληθυσμού. Μια λαϊκιστική εκστρατεία για την επιστροφή αυτών των προσφύγων ξεκινά με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Ως εκ τούτου, δεν ελήφθη ξεχωριστή απόφαση για τους Ουκρανούς, παρά τις εκκλήσεις μας.
Υπάρχουν όμως ξεχωριστές ομάδες πολιτών που έχουν λάβει κάποια βοήθεια. Πρώτα απ 'όλα, αυτά είναι τα λεγόμενα συγγενικά έθνη - αυτοί είναι οι Τάταροι της Κριμαίας, οι Μεσκετιανοί Τούρκοι. Έχουν λάβει ειδικό καθεστώς και η διαμονή και η παραμονή τους στην Τουρκία πραγματοποιείται με διαφορετικό τρόπο.
Πρόκειται για περίπου 1.000 άτομα: 300 Μεσκετιανούς Τούρκους και, αν δεν κάνω λάθος, περίπου 600-800 πολίτες ταταρικής καταγωγής της Κριμαίας. Υπήρχε μια ξεχωριστή ερμηνεία για αυτούς, αλλά και πάλι πρόκειται για το πόσο καιρό θα μπορούν να παραμείνουν εδώ και αν θα θέλουν να παραμείνουν στις περιοχές όπου εγκαταστάθηκαν.
Τι κάνουμε; Βοηθάμε τους πολίτες μας, καταρχάς, με προξενικές υπηρεσίες, δηλαδή την επέκταση των εγγράφων, τη βοήθεια στην έκδοση νέων, την έκδοση διαφόρων ειδών πιστοποιητικών, πιστοποιητικών και ούτω καθεξής, και, φυσικά, τρία από τα προξενικά μας γραφεία εργάζονται με υπερφόρτωση, ειδικά στην Αττάλεια, όπου βρίσκεται η μεγαλύτερη συγκέντρωση των πολιτών μας.
Βοηθάμε επίσης στην οργάνωση κάποιας κοινωνικής ζωής, δηλαδή υπάρχει επικοινωνία με τις κοινότητές μας, αλληλεπίδραση σε εκπαιδευτικά θέματα. Εμπλέκουμε τόσο μη κυβερνητικές οργανώσεις όσο και διεθνείς οργανισμούς, όπως η UNICEF, η οργάνωση του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και πολλοί άλλοι.
- Δεδομένου ότι πάντα υπήρχαν πολλοί Ρώσοι στην Τουρκία και από τον Φεβρουάριο υπήρξαν ακόμη περισσότεροι, γνωρίζετε για τυχόν επεισόδια μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων σε τουρκικό έδαφος που θα έφταναν στην πρεσβεία;
- Ευτυχώς, όχι. Προσπαθούμε να δράσουμε στον νομικό τομέα, όχι να προκαλέσουμε τις τουρκικές αρχές, καθώς οι πολίτες της Ουκρανίας θα υποφέρουν πρώτοι από τέτοιες συγκρούσεις, διότι είναι πιθανό στη συνέχεια να αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την περιοχή ή να πληρώσουν πρόστιμα. Είχαμε τη μεγαλύτερη τέτοια κλιμάκωση στις 9 Μαΐου, γνωρίζαμε ότι η ρωσική πρεσβεία και οι κοινότητες ήθελαν να πραγματοποιήσουν διάφορες ενέργειες υποστήριξης του Πούτιν χρησιμοποιώντας το «Ζ».
- «Ράφια» είναι όλα αυτά;
«Χάρη στις νομικές μεθόδους, καταφέραμε να πείσουμε τις τουρκικές αρχές ότι αυτό αποτελεί απειλή για τη σταθερότητα στην ίδια τη χώρα, ότι πρόκειται για πολεμική προπαγάνδα ή υποστήριξη των εγκληματικών ενεργειών της ρωσικής πλευράς. Αναμφίβολα, εδώ λειτούργησαν τόσο τα συναισθήματα όσο και η πολιτική, συν τη νομική πτυχή, ότι η προπαγάνδα του πολέμου απαγορεύεται ρητά στην Τουρκία. Και λειτούργησε.
Ως εκ τούτου, περιορίστηκαν να πραγματοποιούν εκδηλώσεις τα Σάββατά τους σε ρωσικά πολιτιστικά κέντρα, τα οποία έχουν ορισμένες πόλεις, και αυτό ήταν το τέλος του. Δηλαδή, δεν υπήρξαν ενέργειες. Στη χώρα μας, σχεδόν όλες οι ενεργές κοινότητες πραγματοποιούν επιτρεπόμενες ενέργειες κατά της ρωσικής επιθετικότητας και τιμούν τη μνήμη των νεκρών.
Διοργανώνουμε επίσης διάφορες εκδηλώσεις που εφιστούν την προσοχή στην Ουκρανία όχι μόνο στο πλαίσιο του πολέμου, αλλά και στο πλαίσιο του τρόπου με τον οποίο ζουν οι εσωτερικά εκτοπισμένοι και του τρόπου με τον οποίο ζει τώρα η Ουκρανία. Κοιτάζουμε προς το μέλλον, τώρα εργαζόμαστε για να προσελκύσουμε τον μέγιστο αριθμό τουρκικών εταιρειών στην αποκατάσταση της Ουκρανίας.
- Υπάρχουν ήδη αποδέκτες;
- Φυσικά και υπάρχουν. Τώρα υπάρχουν ήδη αρκετές εταιρείες στην Ουκρανία, οι οποίες παραδοσιακά βρίσκονται στην αγορά μας. Αυτή είναι η εταιρεία Onur, και αρκετοί άλλοι, οι οποίοι έχουν τη θέση τους στην αγορά μας για την κατασκευή δρόμων και υποδομών.
Και άρχισαν αμέσως, στην πραγματικότητα, κάπου στο δεύτερο μήνα μετά την έναρξη του πολέμου, όταν τα ρωσικά στρατεύματα αποσύρθηκαν από το έδαφος των περιοχών του Κιέβου, του Τσερνίχιβ και του Σούμι.
Άλλες εταιρείες... Υπάρχουν ακόμη και εκείνοι που περιορίζουν τις δραστηριότητές τους, και αυτό πρέπει επίσης να συζητηθεί, διότι φοβούνται τις επιπτώσεις των εχθροπραξιών στα έργα υποδομής.
Υπάρχει όμως πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την Ουκρανία. Πριν από περίπου τρεις εβδομάδες ήμουν στην πόλη Konya, μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές πόλεις, το ενδιαφέρον των μεσαίων και ακόμη και των μικρών επιχειρήσεων είναι αρκετά μεγάλο, είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν, είναι έτοιμοι να αναλάβουν κινδύνους. Επιπλέον, οι τουρκικές επιχειρήσεις είναι γνωστές για το γεγονός ότι δεν φοβούνται τις επικίνδυνες επιχειρήσεις και μέρος των κατασκευαστικών επιχειρήσεων ήταν στη Λιβύη, τη Συρία, το Ιράκ, σε εδάφη που ακόμη και εκείνη την εποχή ήταν απειλητικά για τη ζωή, αλλά ξέρουν πώς να συνεργάζονται με τους ντόπιους. Η ανοχή στον κίνδυνο είναι πολύ υψηλότερη.
Η πλευρά μας παρέδωσε στην τουρκική πλευρά ένα σχέδιο για την αποκατάσταση της περιοχής του Χαρκόβου, δηλαδή υπήρχε προηγούμενη πολιτική συμφωνία ότι η Τουρκία θα έπαιρνε την περιοχή του Χαρκόβου «υπό την αιγίδα της». Οι ανάγκες αυτές έχουν πλέον μεταφερθεί σε όλες τις αρχές και θα διεξαχθούν ορισμένες διαδικασίες συντονισμού για όσους μπορούν να συμμετάσχουν στην ανασυγκρότηση.
Συνεργαζόμαστε επίσης απευθείας με το Υπουργείο Υποδομών και τις κατασκευαστικές ενώσεις, διότι πολύ συχνά συμβαίνει ακόμη η δική μας να έχει περισσότερα κεφάλαια από ικανότητες και η τουρκική πλευρά έχει αρκετό εξοπλισμό και δυνατότητες, αλλά λόγω της οικονομικής κατάστασης με τα κεφάλαια είναι λίγο περιορισμένα. Αυτή η συνεργασία, ελπίζω, θα έχει το αποτέλεσμά της τις επόμενες εβδομάδες, κάποιο είδος σύμβασης που θα συναφθεί και ούτω καθεξής.
- Λαμβάνουμε κάποια χρηματοδοτική και οικονομική βοήθεια από την Τουρκία;
- Δεν υπάρχει άμεση, αλλά υπάρχει μεγάλο ποσό ανθρωπιστικής βοήθειας. Μόνο που στείλαμε, έχοντας συλλέξει σε όλη την Τουρκία, περίπου 120 TIRs από την αρχή του πολέμου, περίπου 89 στάλθηκαν από τις τουρκικές αρχές. Δηλαδή, περισσότερα από 200 φορτηγά ήρθαν μόνο από την Τουρκία, από τρόφιμα σε κάθε είδους ανάγκες.
Επίσης, η Ερυθρά Ημισέληνος έστειλε μια ειδική κινητή κουζίνα, η οποία ήταν πρώτα στα σύνορα της Ουκρανίας και της Ρουμανίας, στη συνέχεια στο Λβιβ, τώρα κάπου στην περιοχή του Κιέβου, κινείται εκεί και χρησιμοποιείται. Υπάρχει επίσης συμφωνία για την προμήθεια αρκετών εκατοντάδων τροχόσπιτων, τα οποία είναι πιθανό να παραδοθούν στην περιοχή του Χάρκοβου ως συνεισφορά από την Τουρκία.
Επιπλέον, η Τουρκία βοηθά πολύ στη μεταφορά αγαθών, καθώς τα περισσότερα από τα αγαθά που παραδοσιακά πήγαιναν δια θαλάσσης βρίσκονταν σε τουρκικά λιμάνια. Καταφέραμε να λύσουμε το πρόβλημα των εξαγωγών, διότι σύμφωνα με την τουρκική νομοθεσία, δεν επιτρεπόταν στις ξένες εταιρείες να εξάγουν, κυρίως υπήρχαν χημικά, αλάτι και άλλα πράγματα για τη γεωργία.
Και καταφέραμε επίσης να επιτύχουμε με την τουρκική πλευρά χωρίς άδεια οδική μεταφορά. Αυτό συνέβαινε επίσης παραδοσιακά λόγω της παροχής ειδικών αδειών, μόλις ένα μήνα μετά την έναρξη του πολέμου, αυτές οι άδειες ακυρώθηκαν και τώρα είναι δυνατή η μεταφορά αγαθών χωρίς ειδικές άδειες.
Ο πρεσβευτής μας στο Ηνωμένο Βασίλειο, Vadym Prystaiko, δήλωσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι έτοιμο να μεταφέρει δύο πλοία στην Ουκρανία για εκκαθάριση ναρκών στη Μαύρη Θάλασσα, φυσικά, μπορούν να περάσουν μόνο από τα στενά που ελέγχει η Τουρκία. Οι Τούρκοι είναι έτοιμοι να τους αφήσουν να περάσουν, είναι αυτό σύμφωνο με τη Σύμβαση του Μοντρέ;
- Αυτό βρίσκεται στο στάδιο της επεξεργασίας. Φυσικά, αν μιλάμε για αυτά τα ναρκαλιευτικά, τα οποία η βρετανική πλευρά θα έπρεπε να τα είχε μεταφέρει πέρυσι, τότε μου φαίνεται ότι αυτά τα ναρκαλιευτικά θα ήταν χρήσιμα, μεταξύ άλλων και στο πλαίσιο της απομάκρυνσης των σιτηρών, δεδομένου ότι η ναρκαλιεία θα γινόταν κατά μήκος της πορείας αυτών των πλοίων. Μέχρι στιγμής, όμως, δεν έχει υπάρξει καμία έκκληση προς την τουρκική πλευρά για το θέμα αυτό, τουλάχιστον όχι μέσω ημών, και το θέμα δεν ήταν στην ημερήσια διάταξη.
Η συνέντευξη δόθηκε στον Μίλαν Λέλιτς
Αναδημοσίευση από rbc.ua
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου