Τι προβλέπει το νέο πυρηνικό δόγμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας

 

Πιθανός εχθρός και συνθήκες χρήσης. Ενημερωμένο πυρηνικό δόγμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας

 Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε διάταγμα για την έγκριση ενός ενημερωμένου πυρηνικού δόγματος - των θεμελιωδών αρχών της κρατικής πολιτικής στον τομέα της πυρηνικής αποτροπής. Το έγγραφο έχει δημοσιευθεί.

Σύμφωνα με τον γραμματέα Τύπου του αρχηγού του κράτους Ντμίτρι Πεσκόφ, το κείμενο θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο εις βάθος ανάλυσης τόσο στη χώρα όσο και στο εξωτερικό.

Το TASS συνόψισε τα κύρια σημεία του εγγράφου.

 Πυρηνική αποτροπή

·     Η Ρωσία διεξάγει συνεχώς πυρηνική αποτροπή - σε καιρό ειρήνης, σε περιόδους επικείμενης απειλής και σε καιρό πολέμου, μέχρι την έναρξη της χρήσης πυρηνικών όπλων. Μιλάμε για την παρουσία στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας πυρηνικών δυνάμεων και μέσων ικανών να «εγγυηθούν απαράδεκτη ζημιά σε έναν δυνητικό εχθρό σε οποιαδήποτε κατάσταση», καθώς και για την ετοιμότητα και την αποφασιστικότητα της Μόσχας να χρησιμοποιήσει τέτοια όπλα.

·     Οι αντίπαλοι πρέπει να κατανοήσουν «το αναπόφευκτο των αντιποίνων σε περίπτωση επιθετικότητας κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας ή των συμμάχων της».

·     Η πυρηνική αποτροπή διεξάγεται εναντίον μεμονωμένων κρατών και στρατιωτικών συμμαχιών που θεωρούν τη Ρωσία δυνητικό αντίπαλο και έχουν σημαντικό δυναμικό μάχης. Στρέφεται επίσης κατά χωρών που παρέχουν έδαφος και πόρους για επιθετικότητα κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

·     Η επιθετικότητα από οποιοδήποτε μη πυρηνικό κράτος με τη συμμετοχή ή την υποστήριξη ενός πυρηνικού κράτους θα θεωρείται κοινή επίθεση από αυτούς.

·     Η επιθετικότητα κατά της Ρωσίας από οποιοδήποτε κράτος του στρατιωτικού συνασπισμού θεωρείται επιθετικότητα ολόκληρου του μπλοκ.

Κύριες απειλές

·     Ο κατάλογος των στρατιωτικών κινδύνων για την εξουδετέρωση των οποίων πραγματοποιείται πυρηνική αποτροπή περιλαμβάνει 10 στοιχεία. Αυτά, ειδικότερα, περιλαμβάνουν την παρουσία πυρηνικών ή άλλων όπλων μαζικής καταστροφής στην κατοχή ενός δυνητικού εχθρού, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

·     Επίσης, στον κατάλογο είναι η παρουσία και η ανάπτυξη από τους αντιπάλους «συστημάτων πυραυλικής άμυνας, πυραύλων κρουζ και βαλλιστικών πυραύλων μεσαίου και μικρού βεληνεκούς, μη πυρηνικών και υπερηχητικών όπλων υψηλής ακρίβειας, επιθετικών μη επανδρωμένων οχημάτων διαφόρων βάσεων, κατευθυνόμενων ενεργειακών όπλων».

·     Απειλή θεωρείται η συσσώρευση από δυνητικό εχθρό στα εδάφη που γειτνιάζουν με τη Ρωσική Ομοσπονδία δυνάμεων γενικού σκοπού, οι οποίες περιλαμβάνουν οχήματα παράδοσης πυρηνικών όπλων ή την αντίστοιχη στρατιωτική υποδομή.

·     Η Ρωσική Ομοσπονδία θεωρεί ότι η δημιουργία και η ανάπτυξη συστημάτων πυραυλικής άμυνας και αντιδορυφορικού πολέμου στο διάστημα, καθώς και συστημάτων κρούσης, η ανάπτυξη πυρηνικών όπλων και τα συστήματα εκτόξευσης τους στο έδαφος μη πυρηνικών κρατών αποτελούν κίνδυνο.

·     Μια ξεχωριστή απειλή είναι η δημιουργία νέων ή η επέκταση υφιστάμενων στρατιωτικών συμμαχιών με την προσέγγιση της στρατιωτικής υποδομής τους στα σύνορα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

·     Οι λόγοι πυρηνικής αποτροπής μπορεί επίσης να είναι η απομόνωση μέρους της επικράτειας της Ρωσίας, η καταστροφή περιβαλλοντικά επικίνδυνων εγκαταστάσεων, ο σχεδιασμός και η διεξαγωγή στρατιωτικών ασκήσεων μεγάλης κλίμακας κοντά στα ρωσικά σύνορα και η ανεξέλεγκτη εξάπλωση όπλων μαζικής καταστροφής.

Μετάβαση στη χρήση πυρηνικών όπλων

Η Ρωσία διατηρεί το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα ως απάντηση σε επίθεση εναντίον της ή των συμμάχων της. Πέντε προϋποθέσεις υπό τις οποίες είναι δυνατό ένα πυρηνικό χτύπημα ορίζονται:

1) τη λήψη αξιόπιστων πληροφοριών σχετικά με την εκτόξευση βαλλιστικών πυραύλων προς την κατεύθυνση της Ρωσίας και των συμμάχων της ·

2) τη χρήση πυρηνικών ή άλλων όπλων μαζικής καταστροφής από τον εχθρό στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας ή των συμμάχων της, σε στρατιωτικούς σχηματισμούς και εγκαταστάσεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας εκτός της επικράτειάς της.

3) τον αντίκτυπο του εχθρού σε κρίσιμες κρατικές ή στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η απενεργοποίηση των οποίων θα οδηγήσει στη διακοπή των ενεργειών αντίδρασης των πυρηνικών δυνάμεων.

4) επίθεση κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας ή της Λευκορωσίας ως μελών του κράτους της Ένωσης με τη χρήση συμβατικών όπλων, αλλά με την εμφάνιση κρίσιμης απειλής για την κυριαρχία ή την εδαφική ακεραιότητά τους·

5) τη λήψη αξιόπιστων πληροφοριών σχετικά με τη μαζική εκτόξευση στρατηγικών και τακτικών αεροσκαφών, πυραύλων κρουζ, μη επανδρωμένων, υπερηχητικών και άλλων αεροσκαφών και τη διέλευση των ρωσικών συνόρων.

Η απόφαση για τη χρήση πυρηνικών όπλων λαμβάνεται από τον Πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Εάν είναι απαραίτητο, μπορεί να ενημερώσει τη στρατιωτικο-πολιτική ηγεσία άλλων χωρών ή διεθνών οργανισμών σχετικά με την ετοιμότητα χρήσης πυρηνικών όπλων, σχετικά με την απόφαση που έχει ήδη ληφθεί ή σχετικά με το γεγονός της χρήσης πυρηνικών όπλων.

Άλλα στοιχεία

·     Η εγγυημένη αποτροπή του εχθρού είναι μία από τις υψηλότερες κρατικές προτεραιότητες. Η αποτροπή της επιθετικότητας εξασφαλίζεται από το σύνολο της στρατιωτικής δύναμης της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων.

·     Η κρατική πολιτική στον τομέα της πυρηνικής αποτροπής έχει αμυντικό χαρακτήρα. Αποσκοπεί στη διατήρηση των πυρηνικών δυνάμεων σε επαρκές επίπεδο και εγγυάται την προστασία της κυριαρχίας, την αποτροπή πιθανής επιθετικότητας και, σε περίπτωση στρατιωτικής σύγκρουσης, την πρόληψη της κλιμάκωσης και την παύση των εχθροπραξιών υπό όρους αποδεκτούς από τη Ρωσική Ομοσπονδία.

·     Η Ρωσική Ομοσπονδία καταβάλλει όλες τις απαραίτητες προσπάθειες για να αποτρέψει την επιδείνωση των διακρατικών σχέσεων, γεμάτων στρατιωτικές συγκρούσεις, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών.

Η προηγούμενη έκδοση του πυρηνικού δόγματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας εγκρίθηκε τον Ιούνιο του 2020. Αντικατέστησε παρόμοιο έγγραφο που είχε εγκριθεί 10 χρόνια νωρίτερα.

Το σχόλιο του Κρεμλίνου

·     Το δημοσιευμένο κείμενο θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο εις βάθος ανάλυσης τόσο στη χώρα όσο και στο εξωτερικό, δήλωσε ο γραμματέας Τύπου του Προέδρου της Ρωσίας Ντμίτρι Πεσκόφ.

·     Η επικαιροποίηση του εγγράφου, σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν απαραίτητη για να ευθυγραμμιστεί το έγγραφο με την τρέχουσα πολιτική κατάσταση.

·     Ο Πεσκόφ υπενθύμισε ότι η χώρα «είχε πάντα μια υπεύθυνη θέση και κατέβαλε τις απαραίτητες προσπάθειες για να μειώσει την πυρηνική απειλή και να αποτρέψει την επιδείνωση των διακρατικών σχέσεων». Σημείωσε ότι η χρήση πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία θεωρείται μόνο ως έσχατη λύση.

·     Σύμφωνα με τον ίδιο, ένας πιθανός αντίπαλος θα πρέπει να κατανοήσει το «αναπόφευκτο των αντιποίνων» για την επιθετικότητα κατά της Ρωσίας και των συμμάχων της.

·     Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου διευκρίνισε ότι το επικαιροποιημένο πυρηνικό δόγμα προϋποθέτει τη δυνατότητα πυρηνικής αντίδρασης σε περίπτωση χρήσης δυτικών μη πυρηνικών πυραύλων από την Ουκρανία κατά της Ρωσίας.

 Πηγή: Tass.ru

 

Η προοπτική διαμεσολάβησης της Ινδίας στη Σύγκρουση Ρωσίας - Ουκρανίας. Συνέντευξη του Θράσου Ευτυχίδη στο The News Analytics Journal.

Με αφορμή την επίσκεψη του Ινδού Πρωθυπουργού Ναράντρα Μόντι στο Κίεβο, συνέντευξη στην ανταποκρίτρια του Ινδικού αγγλόφωνου περιοδικού The News Analytics Journal, Rovena Gerka, παραχώρησε ο Θράσος Ευτυχίδης 

Πώς θα αξιολογούσατε τη σημασία των επισκέψεων του πρωθυπουργού Μόντι τόσο στην Ουκρανία όσο και στη Ρωσία;

Για να μπορέσουμε να αξιολογήσουμε τη σημασία των επισκέψεων του Πρωθυπουργού Μόντι σε Ρωσία και Ουκρανία θα πρέπει να δούμε τις συγκεκριμένες επισκέψεις μέσα στο πλαίσιο που θέτουν οι εξελίξεις.

Ως γενική παρατήρηση θα έλεγα ότι, οποιαδήποτε κίνηση – προσπάθεια διαμεσολάβησης, ανεξάρτητα των λόγων για τους οποίους πραγματοποιείται αλλά και των παραγόμενων ή όχι αποτελεσμάτων αφήνει ένα θετικό αποτύπωμα που η κάθε πλευρά αξιοποιεί με το δικό της τρόπο.

H Ινδία λόγω κύρια των σχέσεων της με τη Μόσχα έχει δεχθεί πιέσεις να αναλάβει ένα διαμεσολαβητικό ρόλο που αν και η ίδια αρνείται, είναι υποχρεωμένη να ασκήσει λόγω του ειδικού της βάρους στην περιοχή αλλά και του αντίπαλου γι αυτήν δέους της Κίνας.

Η Ινδία αντιλαμβάνεται ότι η συνέχιση του πολέμου ενισχύει ακόμη περισσότερο τη στρατηγική σχέση Ρωσίας - Κίνας  και αυτό δε συμφέρει στους δικούς της μακροχρόνιους στρατηγικούς σχεδιασμούς.

Τι ρόλο παίζει η Ινδία στις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας;

Προς το παρόν δε θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε κάποιον ειδικότερο ρόλο στις διπλωματικές σχέσεις των δύο χωρών. Η Ινδία έρχεται προς το παρόν διακριτικά να προστεθεί σε μια σειρά χωρών που λειτουργούν ως δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ των δύο εμπόλεμων χωρών. Φυσικά, λόγω μεγέθους δε θα μπορούσε να ασχοληθεί με δευτερεύοντα ζητήματα. Είναι λοιπόν ένας δίαυλος επικοινωνίας ως προς το κύριο ζητούμενο που είναι ο τερματισμός του πολέμου.

Η ίδια δηλώνει: «την ισχυρή δέσμευση να υποστηρίξει μια έγκαιρη, διαρκή και ειρηνική διευθέτηση της σύγκρουσης».

Αναμένετε ότι αυτές οι επισκέψεις θα έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο στις διμερείς σχέσεις μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας;

Η άποψή μου είναι ξεκάθαρη ως προς αυτό και είναι όχι. Τουλάχιστον στην παρούσα φάση. Αυτό οφείλεται κύρια στη δυσπιστία με την οποία αντιμετωπίζετε και από τις δύο πλευρές.

Η Ουκρανία τονίζει ιδιαίτερα τη συμμετοχή της στην διάσκεψη ειρήνης στην Ελβετία και την παραδοχή ότι η λύση θα πρέπει να είναι σύμφωνη με τις αρχές του ΟΗΕ διασφαλίζοντας την ανεξαρτησία και κυριαρχία των χωρών. Αντιλαμβάνεται βέβαια ότι αυτά είναι γενικόλογες διατυπώσεις. Η Ινδία παραμένει στρατηγικός εταίρος για τη Ρωσία και ένας από τους μεγαλύτερους πελάτες για το ρωσικό πετρέλαιο και όχι μόνο.

Η Ρωσία από την άλλη πλευρά βλέπει με σκεπτικισμό τις επισκέψεις Μόντι τόσο στην Ουκρανία, αλλά και νωρίτερα στην Πολωνία. Θεωρεί και ίσως όχι άδικα, ότι είναι αποτέλεσμα πιέσεων της Δύσης που επιθυμεί διακαώς μια Ινδική πρωτοβουλία που θα λειτουργήσει και ως αντίβαρο απέναντι στην Κίνα.

Η ίδια η Ινδία σπεύδει να δηλώσει ότι αρνείται το ρόλο του διαμεσολαβητή, παραμένει στρατηγικός εταίρος της Ρωσίας και ο ίδιος ο Μόντι έσπευσε άμεσα μετά τη λήξη της επίσκεψης στην Ουκρανία να επικοινωνήσει με τον Πούτιν για να τον ενημερώσει για τις συνομιλίες που είχε.

Είναι σαφές σε όλους ότι ο Ναρέντρα Μόντι έχει δική του ατζέντα και διαφοροποιείται σε σχέση με ρόλους που θα ήθελε η δύση να του αναθέσει κερδίζοντας το σεβασμό και την προσοχή αλλά και διασφαλίζοντας τα μέγιστα δυνατά οφέλη για τη χώρα του.  

Κατά τη γνώμη σας, μπορεί η Ινδία να διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο στην αντιμετώπιση της σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας;

Αδιαμφισβήτητα ναι. Η Ινδία με την μέχρι στιγμής υπεύθυνη στάση της απέναντι στην κρίση, έχει αποδείξει ότι θα μπορούσε να αποτελέσει έναν αξιόπιστο συνομιλητή και να συμβάλει εποικοδομητικά στον διάλογο για τον τερματισμό της σύγκρουσης.

Αυτό οφείλεται σε τρεις βασικούς παράγοντες που τη διαφοροποιούν από άλλους φιλόδοξους διαπραγματευτές.

Πρώτον, η Ινδία είναι η μεγαλύτερη Δημοκρατία στον κόσμο και διαφοροποιείται σαφώς ως προς αυτό από άλλες χώρες που θα επιθυμούσαν διακαώς να ασκήσουν ένα ρόλο μεσολαβητή.

Δεύτερον,  η Ινδία είναι ένας από τους ηγέτες στον Παγκόσμιο Νότο. Πρόκειται για μια χώρα που δεν έχει την ίδια επιρροή στη Μόσχα με την Κίνα, αλλά ταυτόχρονα, χάρη στην ουδετερότητα και την ακρίβεια των φιλοδοξιών της, έχει τεράστια επιρροή σε άλλα κράτη της Ασίας και εν μέρει στην Αφρική, την οποία η Μόσχα κατά κύριο λόγο, αλλά και η Ουκρανία και η Δύση δεν μπορούν να αγνοήσουν.

Τρίτον, η Ινδία σε αντίθεση με την Κίνα δεν βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τα εμπλεκόμενα μέρη και κύρια με την Δύση.

Ποιές διπλωματικές εξελίξεις μπορούμε να περιμένουμε μετά από αυτές τις επισκέψεις;

Θα ήταν υπερβολή να αναμένουμε άμεσα διπλωματικές εξελίξεις από αυτές τις επισκέψεις. Δυστυχώς η εικόνα στα μέτωπα του πολέμου δε μας επιτρέπει βραχυχρόνια την αισιοδοξία.

Το σημαντικό όμως είναι ότι οι τρείς κινήσεις του Ναρέντρα Μόντι, επίσκεψη στη Ρωσία και συνάντηση με τον Πρόεδρο Πούτιν στις 7 Ιουλίου, επίσκεψη στην Ουκρανία και συνάντηση με τον Πρόεδρο  Ζελένσκι στις 23 Αυγούστου και τηλεφωνική επικοινωνία και ενημέρωση του Προέδρου Πούτιν στις 28 Αυγούστου, δημιουργούν μια σοβαρή κινητικότητα.

Η πρωτοβουλία των εξελίξεων και των επόμενων κινήσεων βρίσκεται στα χέρια της Ινδίας.

Τα αποτελέσματα σε διπλωματικό επίπεδο αργά ή γρήγορα πιστεύω θα επιβεβαιώσουν τους μέχρι τώρα ινδικούς χειρισμούς.

Είναι λογικό να προβλεφθούν οποιεσδήποτε απτές βελτιώσεις στην κατάσταση σύγκρουσης μετά από αυτές τις επισκέψεις;

Θα μπορούσαμε λογικά να περιμένουμε κάποιες βελτιώσεις αλλά δυστυχώς οι εξελίξεις στον τομέα των στρατιωτικών επιχειρήσεων των δύο πλευρών έρχονται να αμφισβητήσουν τη λογική μας.

Αυτό που ίσως δώσει άμεσα και απτά αποτελέσματα αφορά ίσως τον ανθρωπιστικό τομέα με την παροχή ανθρωπιστικής και ιατρικής βοήθειας αλλά και άλλες δευτερεύουσας σημασίας κινήσεις που απομένει να επιβεβαιωθούν.

Ποια είναι η σημασία της θέσης της Κίνας σε σχέση με τις επισκέψεις του πρωθυπουργού Μόντι;

Απ’ όσο γνωρίζω, δεν έχει υπάρξει επίσημη αντίδραση της Κίνας μέχρι αυτή τη στιγμή. Με δεδομένο τις σχέσεις των δύο πλευρών θα πρέπει να θεωρείται σίγουρο ότι η Κίνα παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις.

Οι θέσεις των δύο χωρών για όσους δεν γνωρίζουν σε βάθος τις εξελίξεις στη Νότια Ασία, φαντάζουν ταυτόσημες. Και οι δύο χώρες έχουν αρνηθεί παρά τις πιέσεις να προχωρήσουν σε απευθείας καταδίκη της ρωσικής επιθετικότητας. Και οι δύο χώρες διατηρούν σταθερά αναπτυσσόμενες οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία. Η μεν Κίνα δια του Προέδρου Σι κάνει λόγο για στρατηγική συμμαχία «χωρίς όρια», η δε Ινδία διατηρεί στρατηγική εταιρική σχέση με ορίζοντα το 2030.

Αν και με την πρώτη ματιά δεν φαίνονται, πρακτικά υπάρχουν μεγάλες διαφοροποιήσεις. Η κυριότερη από αυτές είναι η αποδοχή από τις εμπλεκόμενες άμεσα ή έμμεσα στη σύγκρουση χώρες.

Πολύ δύσκολα η Ουκρανία και η Δύση θα δέχονταν τη  διαμεσολάβηση της σαφώς τοποθετημένης ως προς τη σύγκρουση Κίνας. Αυτό αποτελεί ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την Ινδία και την πολιτική Μόντι.

Εδώ στη Δύση η πλειοψηφία των πολιτών μη γνωρίζοντας σε βάθος τις σχέσεις Ινδίας – Κίνας, δεν μπορεί να κατανοήσει τις βαθιές αλλαγές που έχουν επέλθει στις συμμαχίες και τις δεσμεύσεις των χωρών τις τελευταίες δεκαετίες. Η έλλειψη ενημέρωσης ίσως να αποτελεί ένα τεράστιο μείον για τις διπλωματικές προσπάθειες και των δύο χωρών και ίσως περισσότερο της Ινδίας.

Πρέπει να περιμένουμε ουσιαστικές αλλαγές ως αποτέλεσμα αυτής της διπλωματικής δέσμευσης;

Η απάντηση είναι ναι. Η ισχυρή δέσμευση της Ινδίας στην υποστήριξη μιας έγκαιρης, διαρκούς ειρηνικής διευθέτησης της σύγκρουσης δημιουργεί τις προϋποθέσεις ουσιαστικών αλλαγών τόσο βραχυπρόθεσμων όσο και μακροπρόθεσμων.

Κλειδί στις διεργασίες που θα ακολουθήσουν ίσως αποτελεί η επερχόμενη σύνοδος των BRICS στο Καζάν της Ρωσίας, όπου πιθανότατα θα υπάρξει συνάντηση των ηγετών Ινδίας, Ρωσίας και Κίνας.

Η ουσιαστικότερη αλλαγή που ίσως προκύψει, όχι άμεσα, είναι η συμμετοχή και των δύο πλευρών σε μια διαπραγμάτευση για τη λήξη του πολέμου με την κυρίαρχη παρουσία της Ινδίας.

Σε ποιο βαθμό η προοπτική της Ινδίας επηρεάζει τόσο τη Ρωσία όσο και την Ουκρανία;

Πιστεύω ότι η Ινδική πρωτοβουλία μπορεί υπό προϋποθέσεις να αποτελέσει τον καταλυτικό παράγοντα σε επερχόμενες πιθανές διεργασίες.

Αυτό βέβαια θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τον παράγοντα εμπιστοσύνη που απ’ ότι φαίνεται έχει αρχίσει να οικοδομείται αργά αλλά σταθερό.

Ο ρόλος της Ινδίας ως κύριου διαπραγματευτή, για τους λόγους που εξήγησα και παραπάνω, δίνει επιτέλους τη δυνατότητα και στις δύο πλευρές να έρθουν σε άμεση επαφή και διαπραγμάτευση.

Δεν είναι κάτι που θα γίνει άμεσα. Η είσοδος όμως της ισχυρής Ινδίας στη διαδικασία επίλυσης της σύγκρουσης, δημιουργεί προοπτικές και γεννά ελπίδες.

Πως είναι εφικτό για την Ινδία να διατηρήσει υποστηρικτικές σχέσεις τόσο με την Ουκρανία, όσο και με την Ρωσία και ποια είναι τα υποκείμενα κίνητρα.

Η μέχρι τώρα πράξη έχει αποδείξει περίτρανα ότι η Ινδία, παρά το δύσκολο διεθνές περιβάλλον και τις επιμέρους πιέσεις, μπορεί και  καταφέρνει κάτι τέτοιο και οι επισκέψεις Μόντι σε Ρωσία και Ουκρανία έρχονται να το επιβεβαιώσουν.

Πέραν των δεσμεύσεων για ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης, η Ινδία αργά αλλά σταθερά οικοδομεί νέες στρατηγικές εταιρικές σχέσεις όχι μόνο με τη Ρωσία και την Ουκρανία, αλλά και με άλλες χώρες στην περιοχή. Πριν την επίσκεψη στο Κίεβο, είχε προηγηθεί η επίσκεψη Μόντι στην Πολωνία και η συνάντηση με τον Πολωνό πρωθυπουργό Τουσκ.

Με την μέχρι τώρα υπεύθυνα ουδέτερη στάση της η Ινδία έχει επιτρέψει τη λειτουργία των οικονομικών και εμπορικών της σχέσεων χωρίς προβλήματα. Αυτό αναμένεται να συνεχιστεί.

Πέρα και από αυτό η ουσιαστική συνεισφορά στην ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης δημιουργεί πολλαπλασιαστικά οφέλη για την Διεθνή θέση της χώρας σε όλους σχεδόν τους τομείς. 

Τα κίνητρα επομένως παραμένουν ισχυρά και αναμένουμε τη συνέχεια με τη σιγουριά ότι οι κινήσεις που θα ακολουθήσουν θα είναι προσεχτικά ασφαλείς.

Ακολουθεί το αγγλικό πρωτότυπο της συνέντευξης:

THRASYVOULOS EFTYCHIDIS

Answers to your questions

In order to be able to evaluate the importance of Prime Minister Modi's visits to Russia and Ukraine, we should see the specific visits in the context of the developments.

As a general observation – thesis, I would say that any movement  - attempt for mediation, regardless of the reasons for which it is carried out and the results produced or not, leaves a positive imprint that each side uses in its own way.

India, mainly because of its relations with Moscow, has been pressed into a mediating role which, although it itself refuses, it is obliged to exercise because of its special weight in the region and its rival awe, China.

India perceives that the continuation of the war further strengthens the Russia-China strategic relationship and this is not in the interest of its own long-term strategic planning.

 At the moment we could not recognize any special role in the diplomatic relations between the two countries. India is now coming unobtrusively to join a number of countries that act as channels of communication between the two fighting countries. Of course, due to its size it would not be able to deal with secondary issues. So it is a channel of communication regarding the main issue which is to end the war.

It states: "the strong commitment to support an early, lasting and peaceful settlement of the conflict".

 My point is clear on this and it is no. At least in this stage. This is mainly due to the mistrust India faces from both sides.

Ukraine particularly emphasizes Indias participation in the peace conference in Switzerland and the recognition that the solution should be in accordance with the principles of the UN, ensuring the independence and sovereignty of the countries. Of course Ukraine realizes that these are general formulations. India remains a strategic partner for Russia and one of the largest customers for Russian oil and not only.

Russia, on the other side, is skeptical of Modi's visits both to Ukraine and earlier to Poland. Russia believes, and perhaps not unjustly, that it is the result of pressure from the West, which is eager for an Indian initiative that will also act as a counterweight to China.

India itself is quick to state that it refuses the role of mediator, remains a strategic partner of Russia, and Modi himself rushed immediately after the end of the visit to Ukraine to contact President Putin and inform him about the talks he had.

It is clear to all that Narendra Modi has his own agenda and he is differentiating himself from roles that the west would like to assign him by gaining respect and attention but also ensuring the maximum possible benefits for his country.

 Undeniably yes. India, with its responsible attitude towards the crisis so far, has proven that it could be a reliable interlocutor and contribute constructively to the dialogue to end the conflict.

This is due to three main factors that differentiate her from other ambitious negotiators.

First, India is the largest Democracy in the world and is clearly differentiated in this respect from other countries that would be eager to play a mediatory role.

Second, India is one of the leaders in the Global South. This is a country that does not have the same influence on Moscow as China, but at the same time, thanks to its neutrality and the precision of its ambitions, it has a huge influence on other states in Asia and partly in Africa, which Moscow primarily, but also both Ukraine and the West cannot ignore.

Thirdly, India unlike China is not on a collision course with the parties involved and mainly with the West.

 It would be an exaggeration to expect immediate diplomatic developments from these visits. Unfortunately, the picture on the war fronts does not allow us to be optimistic in the short term.

But the important thing is that Naredra Modi’s three moves, visit to Russia and meeting with President Putin on July 7, visit to Ukraine and meeting with President Zelensky on August 23 and communication and briefing with President Putin on August 28, create a serious mobility.

The initiative of developments and next moves lies in the hands of India. The results at the diplomatic level sooner or later I believe will confirm the Indian manipulations so far.

 We could logically expect some improvements but unfortunately the developments in the field of military operations of the two sides come to challenge our logic.

What may give immediate and tangible results may concern the humanitarian sector with the provision of humanitarian and medical aid but also other secondary movements that remain to be confirmed.

 As far as I know, there has been no official reaction from China so far. Given the relations between the two sides, it should be considered certain that China is closely monitoring the developments.

The positions of the two countries for those who do not know in depth the developments in South Asia, seem identical. Both countries have refused despite pressure to directly condemn Russian aggression. Both countries maintain steadily growing economic relations with Russia. China, through President Xi, speaks of a strategic alliance "without limits", while India maintains a strategic partnership with a horizon of 2030.

Although they do not appear at first glance, in practice there are great differences. The main one is the acceptance by the countries directly or indirectly involved in the conflict. Ukraine and the West would hardly accept the mediation of China, which is clearly positioned for the conflict. This is a big advantage for India and Modi’s policy.

Here in the West, the majority of citizens not knowing India-China relations in depth, cannot understand the profound changes that have taken place in the countries' alliances and commitments in recent decades. The lack of awareness might be a huge minus for the diplomatic effort of both countries and perhaps more so for India.

 The answer is yes. India's strong commitment to supporting an early, lasting peaceful settlement of the conflict creates the conditions for meaningful change in both the short and long term.

The upcoming BRICS summit in Kazan, Russia, where the leaders of India, Russia and China will probably meet, may be key to the processes that will follow.

The most substantial change that may occur, not immediately, is the participation of both sides in a negotiation to end the war with the dominant presence of India.

 I believe that the Indian initiative can, under certain conditions, be the catalyst for possible future processes.

Of course, this will depend to a large extent on the trust factor which seems to have begun to build slowly but steadily.

India’s role as main mediator, for the reasons I explained above, finally enables both sides to come into direct contact and negotiations.

It's not something that will happen immediately. However the entry of powerful India into the conflict resolution process creates prospects and gives rise to hopes.

 The practice so far has amply proved that India, despite the difficult international environment and individual pressures, can and does achieve this and Modi's visits to Russia and Ukraine come to confirm this.

Apart from commitments to peaceful resolution of the conflict, India is slowly but surely building new strategic partnerships not only with Russia and Ukraine, but also with other countries in the region. The visit to Kiev was preceded by Modi's visit to Poland and the meeting with Polish Prime Minister Tusk.

India’s responsibly neutral position has allowed its economic and trade relations to function smoothly. This is expected to continue.

Beyond that, the substantial contribution to the peaceful resolution of the conflict creates multiplier benefits for the country's international position in almost all areas of interest.

Incentives therefore remain strong and we look forward with confidence that the moves ahead will be cautiously safe.

 

Θυμάστε; Κάποτε μιλούσαμε για τον Απόδημο Ελληνισμό...

 Του Θράσου Ευτυχίδη

Αφορμή γι αυτό το άρθρο στάθηκε μια δημοσίευση του καλού φίλου - ομοϊδεάτη θα έλεγα Γιάννη Παρασκευάκου. Ο αγαπητός Γιάννης είναι μέλος του ΔΣ στο Εμπορικό Επιμελητήριο Πειραιά και Πρόεδρος της Επιτροπής Ελληνισμού των AHEPA HJ-10 "PERICLES".

Τώρα θα μου πείτε, εδώ δεν έχουμε να πληρώσουμε το ρεύμα θα ασχοληθούμε με τον Απόδημο Ελληνισμό, τον Ελληνισμό της Διασποράς;

Και όμως, κάποτε μιλούσαμε ως χώρα και είχαμε πολιτική για το μεγάλο όπλο της Ελλάδας που λέγεται Ελληνισμός της Διασποράς, είχαμε το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού, διατηρούσαμε μια μόνιμη επαφή. Λειτουργούσανε Δίκτυα του Ελληνισμού, Αιρετών, Επιχειρηματιών κλπ κλπ. Μετά κρίναμε ότι κάτι δε λειτουργεί καλά, ότι το ΣΑΕ κοστίζει πολύ, ότι ο γυαλός στράβωσε και τ αφήσαμε στην άκρη.

Όταν μια χώρα έχει συνολικό πληθυσμό κοντά στα 10 εκατ. και απόδημους άλλα 7,5, η αδιαφορία γι αυτό το κομμάτι του Ελληνισμού και η έλλειψη συγκεκριμένης πολιτικής και δράσεων που θα αξιοποιούν αυτό το τεράστιο πλεονέκτημα, μπορεί να αποβεί μοιραία. 

Και φυσικά δεν μπορώ να μην αναφέρω και τον απόλυτο αποκλεισμό μεγάλων κομματιών του Ελληνισμού που βρέθηκαν στη "λάθος" πλευρά της ιστορίας, όπως ο Ελληνισμός της Κριμαίας και ο Ελληνισμός της Ανατολικής Ουκρανίας. Τους παρατήσαμε ΑΠΟΛΥΤΑ. Σα να σταμάτησαν υπό τις επικρατούσες συνθήκες να είναι Έλληνες...  

Έγραψε λοιπόν ο πολύπειρος Γιάννης πέντε απλές αλήθειες τηλεγραφικά διατυπωμένες:

• "Ο Έλληνας έχει Ψυχή Καρδιά και Νοημοσύνη και οι Απόδημοι τα έχουν ανεπτυγμένα σε υψηλό επίπεδο.
• Κομβικό σημείο τής επικοινωνίας μαζί τους είναι να κρατάς το το κλειδί τής αλήθειας έτσι ώστε να σου ανοίξουν την πόρτα της ψυχής τους και να σε υποδεχτούν ως αδελφό.
• Μοναδικός σκοπός πού πρέπει να διέπει όλους είναι ο ανιδιοτελής αγώνας για την ανάδειξη του Ελληνισμού.
• Η Γλώσσα η Ιστορία και Δημιουργικός Πολιτισμός είναι το Α καί τό Ω.
• Η προσέγγιση των προβλημάτων πού απασχολούν τους Απόδημους είναι θέμα Ιεράρχησης και Στόχων.
• Θα πρέπει θέματα πού αναδεικνύουν οι Απόδημοι να εξετάζονται και όσα θεωρούνται ότι έχουν την δυνατότητα να υλοποιηθούν να εγκρίνονται.
• Όσα δεν έχουν τις προδιαγραφές υλοποίησης με ξεκάθαρο τρόπο να αποσύρονται με ξεκάθαρη στάση ότι αυτά δεν μπορούν να γίνουν.
• Για να διατηρηθεί ο πραγματικός Ελληνισμός θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι Ελληνισμός είναι ΙΈ-ΙΔΕΑ και δεν έχει σχέση με Συμφέροντα Πολιτική και Διαπλοκές.
• Όλοι μαζί πειθαρχημένοι και με δημιουργική εργασία να εκτελέσουμε προγράμματα πού θα αναδείξουν τον Ελληνισμό στα πέρατα του κόσμου."

Πρακτικά με πέντε προτάσεις τα είπε όλα. Αισθάνθηκα την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί του. Μιλήσαμε και του θύμησα το Κέντρο Μελέτης και Ανάπτυξης του Ελληνικού Πολιτισμού της Μαύρης Θάλασσας και το τεράστιο πρωτοποριακό έργο που προσέφερε στις Παρευξείνιες χώρες. 

Του μίλησα και για τις δικές μου αιρετικές απόψεις. Υπάρχουν συγκεκριμένες διαφορές στις ανάγκες του Ελληνισμού σε κάθε χώρα. Διαφορετικά πράγματα χρειάζονται οι Απόδημοι των ΗΠΑ και διαφορετικά οι "γηγενείς" ελληνικοί πληθυσμοί στην Παρευξείνια Ζώνη. 

Ναι, η Γλώσσα και ο Πολιτισμός είναι το Α και το Ω. Αλλά οι Έλληνες της Παρευξείνιας Ζώνης δεν εγκατέλειψαν τις πατρογονικές τους εστίες για να μάθουν ελληνικά και να χορεύουν τσάμικο. Ήταν η οικονομική ανέχεια. Η έλλειψη οποιασδήποτε πολιτικής για ελληνική επιχειρηματική διείσδυση που θα έδινε ζωή στην περιοχή. Δείτε τη συμβαίνει στη Βόρεια Ήπειρο..

Μιλήσαμε ώρα και συμφωνήσαμε. Είναι η ώρα να προσπαθήσουμε και πάλι. Με ένα νέο σχέδιο, ενεργοποιώντας αμφίδρομα την τεράστια δύναμη του Ελληνισμού.

Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε τελικά να μην τους ξεχνάμε γιατί στο τέλος θα μας ξεχάσουν κι αυτοί.

Κλείνω με ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Γιάννη Παρασκευάκο που επαναφέρει το θέμα σε συζήτηση. 

Ποιος ξέρει; Ίσως κάποιος να αποφασίσει να το σκεφθεί επιτέλους,

 

50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. ΑΡΚΕΤΑ.

 Του Θράσου Ευτυχίδη

50 Χρόνια συμπληρώνονται αύριο από την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και την κατοχή Κυπριακού εδάφους και στα πλαίσια αυτά ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και οι Πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης και του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης θα βρεθούν αύριο στο νησί για τις εκδηλώσεις της θλιβερής επετείου.

Στην απέναντι πλευρά θα βρεθεί ο Πρόεδρος της Τουρκίας κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και πλειάδα Τούρκων επισήμων για να παρευρεθούν στις πανηγυρικές εκδηλώσεις του ψευδοκράτους. Πανηγυρικές εκδηλώσεις στις οποίες θα συμμετάσχει ο στόλος της Τουρκίας με το Anadolou και άλλα 50 πλοία !!!, αλλά και η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία.

Το μήνυμα είναι σαφές και το κοντράστ της εικόνας πραγματικά καταλυτικό. Πρακτικά ο Έλληνας Πρωθυπουργός και το ελληνικό πολιτικό προσωπικό θα τεθεί σε διήμερο ναυτικό και αεροπορικό αποκλεισμό από τις τουρκικές δυνάμεις.

Την ίδια ώρα φαίνεται να έχουν ξεκινήσει και πάλι οι διεργασίες μέσω του ΓΓ του ΟΗΕ κ. Γκουτιέρες για την εξεύρεση "μόνιμης και βιώσιμης λύσης" για το Κυπριακό. Λύσης που θα κινείται στο γενικό πλαίσιο που είχε τεθεί και στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας το 2017.

Ουσιαστικά το σχέδιο Ανάν που απορρίθφηκε από τον Κυπριακό Λαό το 2014 επανέρχεται πιο καλοφτιαγμένο, πιο ελκυστικό, πιο ευκολοχώνευτο, Αναπόφευκτα δημιουργούνται μια σειρά ερωτήματα που αν και η απάντηση είναι προφανής, εντούτοις καλό είναι να επαναλαμβάνονται για να γνωρίζουμε που βρισκόμαστε και που πηγαίνουμε:

1. Υπάρχει ειλικρινά έστω και ένας, ένας πολιτικός ή πολίτης της Ελλάδας ή της Κύπρου που να πιστεύει σε δίκαιη λύση;

2. Υπάρχει πραγματικά κάποιος που να πιστεύει ότι 50 χρόνια μετά θα μπορούσαν μέσα από μια διαπραγμάτευση να υπάρξουν πρακτικά οφέλη που θα μπορούσαν δυνητικά να οδηγήσουν σε επανένωση - ενσωμάτωση των τουρκοκυπρίων σε μια ενιαία Κυπριακή κοινωνία, σε ένα ενιαίο κράτος;

Δεν χρειάζεται να απαντήσει κάποιος. Η στάση της Τουρκίας, δεν επιτρέπει παρερμηνείες. Και φυσικά σε καμία περίπτωση δεν κατηγορώ την Τουρκία για ότι κάνει. Έχω μάθει να ερμηνεύω τη στάση κάποιων σε κάποια ζητήματα τοποθετώντας τον εαυτό μου στη θέση τους. Η Τουρκία λοιπόν κάνει αυτό που πρέπει να κάνει εξυπηρετώντας τα δικά της εθνικά συμφέροντα, σε μια σταθερή πορεία από το 1974 και μετά. Δεν άλλαξε και δεν προτίθεται να αλλάξει. Πολύ δε περισσότερο με τις σημερινές συνθήκες και την ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου. 

Η στάση της ήταν και παραμένει σταθερή και οι ενέργειές της απόλυτα προβλέψιμες, αιφνιδιάζουν μόνο τους παρουσιαστές στα ΜΜΕ γιατί απλά η αύξηση της έντασης ή οι αύξηση των προκλήσεων πουλάει. Αδυνατώ να πιστέψω ότι με τις κινήσεις της η Τουρκία αιφνιδιάζει κάποιων από το πολιτικό προσωπικό είτε της Ελλάδας, είτε της Κύπρου. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, μάλλον θα πρέπει να μετακομίσουμε σε άλλη χώρα.

Επομένως το κυρίαρχο ζήτημα που μπαίνει είναι η δική μας στάση, η αντίδραση των δικών μας πολιτικών ελίτ. Γιατί δεν υπάρχει μια σαφής γραμμή; Γιατί μπαίνουμε κάθε φορά σε μια ατέρμονη και αναποτελεσματική διαπραγμάτευση; Γιατί επιτρέπουμε στην Τουρκία να έχει μονίμως οφέλη από τέτοιες διαδικασίες; Πως αξιοποιούμε τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας κλπ κλπ;.  Γιατί στο βωμό της όποιας διευθέτησης, είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε κυριαρχικά μας δικαιώματα; Γιατί επιτρέψαμε το σπάσιμο του αποκλεισμού και το de facto πρακτικό άνοιγμα του "αποκλεισμένου" ψευδοκράτους; Γιατί δεν έχουμε εναντιωθεί στο άνοιγμα γραφείων - αντιπροσωπειών και προξενικών τμήματων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ΗΠΑ, της Ρωσίας; Πως όντας χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιτρέπουμε τις αγοροπωλησίες περιουσιών, τις εμπορικές δραστηριότητες, τον τουρισμό μεταξύ Ε.Ε. και ψευδοκράτους; Τι έχουμε πρακτικά και ουσιαστικά κερδίσει από το άνοιγμα διελεύσεων από και προς τα κατεχόμενα; Γιατί δεν επιβάλλουμε το κλείσιμο του αεροδρομίου και των λιμένων του ψευδοκράτους;  Απλές ερωτήσεις που όμως θα παραμείνουν αναπάντητες και άπειρες οι δικαιολογίες. 

Π.χ. θα πει κάποιος από τους ιθύνοντες για το αεροδρόμιο, ότι ουσιαστικά δέχεται πτήσεις από και προς την Τουρκία μόνο, ότι δεν αναγνωρίζεται από τους διεθνείς αεροπορικούς οργανισμούς. Ναι, δεν μπορούμε να επιβάλλουμε το κλείσιμο των πτήσεων από την Τουρκία. Μπορούμε όμως να απαγορέψουμε την πώληση τουριστικών πακέτων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να απαγορέψουμε τις αγοροπωλησίες κατεχόμενων περιουσιών. Δεν το κάνουμε.

Το Κυπριακό όλα αυτά τα χρόνια αντιμετωπίζετε σαν μια καυτή πατάτα. Το ξεχνάμε για να μη χαλάσουμε τη σούπα της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, Το θυμόμαστε όταν έρχεται μια νέα πρόταση προς διαπραγμάτευση. Είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε για το οτιδήποτε αρκεί να μπορούμε να ισχυριστούμε ότι επιτέλους το λύσαμε.

Προσωπικά μου προκάλεσε εντύπωση η επιδερμική έστω αναφορά του Πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στο Κυπριακό μετά από πέντε τουλάχιστον χρόνια αφωνίας. Με το άκουσμά της, έγινε αντιληπτό ότι πάλι κάτι βρίσκεται στα σκαριά. Άλλη μια λύση, άλλη μια ήττα.

Υπάρχει λύση; 

Η θέση μου είναι γνωστή επάνω σ αυτό. Η μοναδική μόνιμη βιώσιμη λύση είναι η απελευθέρωση των κατεχόμενων και η ενοποίηση - ενσωμάτωση των τουρκοκυπρίων στο Κυπριακό Κράτος. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος.

ΔΗΛΑΔΗ:

• Πλήρης αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων
• Επιστροφή των προσφύγων σε συνθήκες ασφάλειας
• Επαναπατρισμός των εποίκων 
• Κατάργηση των εγγυητικών δικαιωμάτων 
• Ένα κράτος, μία υπηκοότητα

 Η συνήθης ερώτηση που δέχομαι όταν εκφράζω μια τέτοια θέση είναι αν πιστεύω ότι κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί χωρίς πόλεμο. Και εδώ ακριβώς μπαίνει το ζήτημα της στρατηγικής για την επιτυχία του στόχου. Η αξιοποίηση των ευκαιριών που παρουσιάζονται στο Διεθνές περιβάλλον. 

Και εδώ θα μου επιτρέψετε να δώσω δύο χτυπητά παραδείγματα αντίδρασης της Διεθνούς Κοινότητας σε αντίστοιχες περιπτώσεις.

Το πρώτο παλιό. Στις 2 Αυγούστου του 1990, το Ιράκ εισέβαλε στο Κουβέιτ. Σχεδόν αμέσως σχηματίσθηκε μια συμμαχία 35 κρατών υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και την αιγίδα του ΟΗΕ που απελευθέρωσε το Κουβέιτ στις 27 Φεβρουαρίου του 1991.

Το δεύτερο είναι η Ουκρανία σήμερα. Η αντίδραση της Δύσης απέναντι στη ρωσική εισβολή με την αποστολή εξοπλισμού και τη στήριξη σε κάθε επίπεδο. Στήριξη στην οποία συμμετέχει, αν όχι πρωτοστατεί η χώρα μας. Περίπτωση παράνομης εισβολής και κατοχής με χρήση ίδιων δικαιολογιών από τον επιτιθέμενο - Ρωσία, όπως αυτών της Τουρκίας το 1974. Και όμως τόσο η Ελληνική, όσο και η Κυπριακή ηγεσία αρνούνται να συσχετίσουν σε Διεθνές επίπεδο τις δύο όμοιες καταστάσεις παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου. 

Υπάρχουν εργαλεία στη Διεθνή πολιτική που θα επιβάλλουν την τήρηση των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου στην Τουρκία. Η απάντηση είναι σαφέστατα ΝΑΙ. Εργαλεία όπως κυρώσεις οικονομικές και άλλες, Αμυντικές, με τον εξοπλισμό της Κύπρου με σύγχρονα οπλικά συστήματα που θα διασφαλίσουν την ασφάλεια των Κυπρίων Πολιτών. Κίνητρα για την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου.

Πρακτικά αυτό που επιμένω να λέω είναι ότι δεν αρκεί να σέβεσαι το Διεθνές Δίκαιο, αλλά θα πρέπει και να το ασκείς. Θα πρέπει να καταδείξεις την προσήλωση στον στόχο και να ζητήσεις την αντίδραση. Θα πρέπει να χτίσεις συμμαχίες όχι στη βάση των συμφερόντων των "συμμάχων", αλλά στη βάση και των δικών σου εθνικών συμφερόντων. 

Όσο εμφανιζόμαστε δεχτικοί και υποχωρητικοί σε σχέδια που απέχουν από το στόχο. Όσο δεχόμαστε να συζητάμε για Διζωνικές Δικοινοτικές Ομοσπονδίες θα συνεχίσουμε να υποθηκεύουμε την εθνική υπόθεση. 

Χτυπάω το καμπανάκι του κινδύνου. Οδηγούμαστε και μαθηματικά στην οριστική απώλεια της Κύπρου.

Θα πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι δεν είναι στραβός ο γυαλός. Εμείς στραβά αρμενίζουμε.