Δεν τους πονάει η Κύπρος, τους ενοχλεί η Παλαιστίνη

Θεσσαλονίκη, 28/7/2025

Το βρήκα στο διαδίκτυο δημοσιευμένο στο msn.com. Δυστυχώς χωρίς όνομα συντάκτη η ιστοσελίδας  και επειδή ταυτίζομαι απόλυτα το αναδημοσιέυω. Πολύ δε περισσότερο που είμαι από τους περίεργους ανθρώπους που φωνάζουν και γράφουν εκτός από "Λευτεριά στην Παλαιστίνη" και "Λευτεριά στην Κύπρο" 

Κάθε φορά που κάποιος φωνάζει «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», ακούγεται από το βάθος μια φωνή έτοιμη να αντεπιτεθεί: «Ναι, αλλά για την Κύπρο δεν λες τίποτα». Η φράση αυτή δεν είναι ερώτηση. Δεν είναι κάλεσμα για αλληλεγγύη. Δεν είναι ενδιαφέρον για την Κύπρο. Είναι αντιπερισπασμός. Είναι ένα εργαλείο για να σε κάνει να σωπάσεις.

Διότι, ας είμαστε ειλικρινείς: αυτοί που χρησιμοποιούν την Κύπρο σαν αντίλογο στην Παλαιστίνη, τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου δεν λένε κουβέντα για την τουρκική κατοχή, για τα Βαρώσια, για τους εγκλωβισμένους, για τα αγνοούμενα πρόσωπα. Δεν διαδηλώνουν, δεν γράφουν άρθρα, δεν απαιτούν διεθνή κινητοποίηση. Θυμούνται την Κύπρο μόνο όταν κάποιος τολμήσει να σταθεί δίπλα στους Παλαιστίνιους. Όχι από ενδιαφέρον, αλλά από φόβο. Όχι για να υπερασπιστούν ένα άλλο κατεχόμενο έδαφος, αλλά για να σπιλώσουν την έννοια της αλληλεγγύης.

Είναι η γνωστή τακτική της απονομιμοποίησης μέσω της υποκρισίας. Αν δεν έχεις μιλήσει για όλα τα εγκλήματα του κόσμου, δεν μπορείς να μιλήσεις για κανένα. Αν δεν έχεις δώσει λύση σε κάθε σύρραξη, δεν δικαιούσαι να σταθείς δίπλα σε έναν λαό που εξοντώνεται. Αν δεν έβαλες σημαία Κύπρου στο προφίλ σου, τότε είσαι υποκριτής όταν σηκώνεις τη σημαία της Παλαιστίνης. Μια λογική που, αν την πάρεις στα σοβαρά, οδηγεί στο εξής τραγικό συμπέρασμα: να μη μιλά κανείς για τίποτα, επειδή δεν μπορεί να τα χωρέσει όλα.

Όμως η αλληλεγγύη δεν είναι διαγωνισμός δικαιοσύνης. Δεν είναι παζάρι εθνικών συμφερόντων, ούτε ισοζύγιο ηθικής. Είναι ένστικτο, είναι θέση, είναι το καθήκον να σταθείς δίπλα στους καταπιεσμένους όταν τους βομβαρδίζουν, όταν τους εκτοπίζουν, όταν τους αφανίζουν. Είναι η ικανότητα να πεις όχι στο έγκλημα χωρίς να χρειάζεται να λογοδοτήσεις για όλα τα υπόλοιπα.

Όποιος νοιάζεται πραγματικά για την Κύπρο, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την κραυγή «Λευτεριά στην Παλαιστίνη». Αντίθετα, έχει μόνο να κερδίσει: γιατί κάθε φωνή που σηκώνεται ενάντια στην κατοχή, στην προσφυγιά, στην ισοπέδωση, ενισχύει και το δικό του δίκιο. Όποιος πιστεύει πως η Κύπρος πρέπει να είναι ελεύθερη, δεν μπορεί να αγνοεί τη φρίκη που ζει ο παλαιστινιακός λαός — εκτός αν δεν τον νοιάζει ούτε η Κύπρος, ούτε η Παλαιστίνη, ούτε καμία άλλη αδικία. Εκτός αν η μόνη του αγωνία είναι να σωπάσεις εσύ.

Στην πραγματικότητα, δεν σου λένε «μίλα και για την Κύπρο». Σου λένε «σκάσε για την Παλαιστίνη». Τόσο απλό.

eftychidis.blogspot.com