Σε ποια χώρα στον κόσμο; Το σχόλιο της ημέρας από τον Θράσο Ευτυχίδη

Θεσσαλονίκη, 05.07.2025 

Μιλούσα χθες με ένα φίλο για τα όσα υπέροχα συμβαίνουν στη χώρα μας. Ξέρεις μου λέει, "εμείς είμαστε ανίκανοι να δώσουμε τη λύση. Ότι και αν μας κάνουν έχουμε πλέον προδιάθεση να το ξεχνάμε. Τη λύση θα πρέπει να τη δώσει ένας πιλότος της Πολεμικής μας Αεροπορίας που παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα για τον εξευτελιστικό μισθό που του δίνουν. Να πετάξει πάνω από την Αθήνα, και εκεί στο Σύνταγμα να χάσει τον έλεγχο του αεροσκάφους και να το ρίξει πάνω στη Βουλή. Αν κουβαλάει και οπλισμό ακόμη καλύτερα. Να γλυτώσουμε μια και καλή απ' όλους τους. Να θυσιαστεί ένας για όλους. Άλλη λύση δεν υπάρχει. Ίσως τότε ν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε."

Υπερβολικό θα μου πείτε, αλλά εκεί μας έχουν φτάσει. Να μη θέλουμε ούτε να τους βλέπουμε, ούτε να τους ακούμε. Και ειλικρινά φίλες και φίλοι με όσα συμβαίνουν αρχίζουμε πλέον να αναρωτιόμαστε. Είμαστε πραγματικά τόσο μοναδικός λαός;

Σε ποια χώρα στον κόσμο;

Θα ξεσπούσε ένα σκάνδαλο τέτοιου μεγέθους και θα συνεχίζαμε να κάνουμε ότι δεν τρέχει τίποτε χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός; 

Ο Πρωθυπουργός θα δήλωνε γι άλλη μια φορά ότι δεν το γνώριζε, θα πετούσε πέντε κορώνες για μηδενική ανοχή και αμέσως μετά θα μετέβαινε στο Άγιο Όρος να μοιράσει κάποια εκατομμύρια για να αποτρέψει την άνοδο εκ δεξιών του κομμάτων;

Η αντιπολίτευση θα επεδείκνυε τέτοια ανησυχητική ανικανότητα και αδυναμία γι άλλη μια φορά να διαχειριστεί και να διεκδικήσει;

Οι εισαγγελείς θα παρέμεναν απαθείς και θα εναπόθεταν τα καθήκοντά τους σε μια Ευρωπαία Εισαγγελέα;

Τα κυρίαρχα ΜΜΕ θα άρχιζαν αργά και σταθερά το ξέπλυμα; Έχει μόλις πέντε μέρες που άνοιξε γι άλλη μια φορά ο υπόνομος της σήψης και της διαφθοράς και το θέμα ήταν 6ο χθες στα δελτία ειδήσεων. 6ο;

Οι πολίτες αφού σχολίαζαν και διακωμωδούσαν την κατάσταση θα συνέχιζαν τα μπάνια τους σα να μην συμβαίνει τίποτα; Δε σας προξενεί εντύπωση ότι πλέον κάτι τέτοια τα θεωρούμε κομμάτι της καθημερινότητάς μας;

Δε θέλω να γράψω για την εξωτερική πολιτική ή για άλλους τομείς της πολιτικής. Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες και η απάντηση θα ήταν η ίδια ... ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ !

Η απόλυτη  απαξίωση της πολιτικής αλλά εμμέσως πλην σαφώς και της ζωής μας και του μέλλοντος των παιδιών μας. Όλοι το κατανοούμε και δεν έχει σχέση με κόμματα ή πολιτικές τοποθετήσεις.   Αβίαστα γεννάται το ερώτημα. Και τι να κάνουμε; Υπάρχει λύση; Αφού ο καταλληλότερος παίζει μόνος του μια που η αντιπολίτευση είναι ανικανότερη του. 

Και εδώ είναι το επόμενο κατόρθωμα των εκλεκτών του έθνους. Άνθρωποι έξυπνοι, τίμιοι, εργατικοί υπάρχουν σε όλους τους χώρους. Απλά έχουν καταφέρει να περιχαρακώσουν με τέτοιο τρόπο τις καρέκλες τους ώστε να καταντάει αποκρουστικό για τον οποιοδήποτε να ασχοληθεί με αυτό που κατ' ευφημισμό ονομάζουμε "πολιτική" στην Ελλάδα. Η "πολιτική" έχει καταντήσει συνώνυμο της διαφθοράς, της ανεντιμότητας, της λάσπης και της βρωμιάς. Αλλά αυτό είναι μόνο το ένα κομμάτι.

Το επόμενο έχει να κάνει με καθαρά πρακτικούς λόγους. Τι σημαίνει σήμερα στην Ελλάδα ασχολούμε με την πολιτική; Για να ασχοληθεί κάποιος ενεργά θα πρέπει να εκλεγεί. Πως μπορεί κάποιος να εκλεγεί σήμερα στην Ελλάδα; α) είτε μπαίνοντας στις λίστες κάποιου μεγάλου κόμματος που σημαίνει ότι αποδέχεται το μεγαλείο του αρχηγού - στη "Δημοκρατία" μας οι αρχηγοί είναι αυτοί που καθορίζουν ποιος θα εκλεγεί β) είτε διαθέτοντας τεράστια ποσά, που εκ των πραγμάτων τον καθιστά δέσμιο μεγάλων συμφερόντων - κανένας δεν πληρώνει χωρίς αντάλλαγμα. Το δε σύστημα δεν διευκολύνει με κανένα τρόπο τη δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών. Οι εντός Βουλής χρηματοδοτούνται αδρά για να προσφέρουν αυτό που απολαμβάνουμε ως πολίτες - θεατές.

Και όμως έξω, ανάμεσά μας, υπάρχουν άνθρωποι νέοι, αξιόλογοι, τίμιοι, με γνώση και εμπειρίες, με θεμιτές φιλοδοξίες που θα πρέπει να αναδειχθούν επιτέλους. Άνθρωποι από όλους τους πολιτικούς χώρους αν δεχθεί κάποιος ότι σήμερα υπάρχουν πολιτικοί χώροι και ιδεολογίες. Απλά θα πρέπει να καταφέρουν να συνεννοηθούν, να τιθασεύσουν το εγώ τους και να προχωρήσουν άμεσα σε κάτι καινούριο. 

Δεν είναι ανάγκη να εκλεγούν άμεσα. Ο δρόμος είναι μακρύς. Δεν είναι ανάγκη να αποκτήσουν την οικονομική εύνοια συμφερόντων. Ο λαός θα πρέπει να είναι ο χρηματοδότης μιας νέας πολιτικής κίνησης για την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και την ΠΑΤΡΙΔΑ. Υπομονή χρειάζεται, πάθος και αγάπη γι αυτή τη χώρα.

Ένα είναι σαφές. Οι σημερινοί ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο το καλύτερο για όλους μας. Ίσως να υπάρχει ακόμη χρόνος αλλά πιστέψτε με εξαντλείται γρήγορα.