Όλοι θα θυμάστε (κάποιοι τουλάχιστον) την περίφημη ρήση του πατρός Μητσοτάκη σχετικά με την ονοματοδοσία του Βορείου της Μακεδονίας κρατιδίου... "σε δέκα χρόνια θα το 'χουν ξεχάσει". Αυτά σε μια εποχή που τα ΜΜΕ αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είχαν τη δύναμη που έχουν τώρα.
Σήμερα φαίνεται πως το χρονικό διάστημα μνήμης του Έλληνα έχει σημαντικά διαφοροποιηθεί και σ' αυτό συμβάλλουν αποφασιστικά τα Μέσα, αλλά και τα έξω θα έλεγα. Έτσι γι άλλη μια φορά, ένα τεράστιο σκάνδαλο όπως αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ έχει εξαφανισθεί από τις οθόνες μας. Και έχει περάσει μόλις μια βδομάδα. Κοιτάζω τις ειδήσεις των καναλιών όπου τα ενδιαφέροντα των Ελλήνων έχουν μετατοπισθεί γι άλλη μια φορά σε άλλα θέματα. Ο χρόνος που διατίθεται στην Ειρήνη Μουρτζούκου είναι απείρως μεγαλύτερος από αυτόν που διατέθηκε στον ΟΠΕΚΕΠΕ ακόμη και την πρώτη (και μοναδική) βδομάδα εμφάνισης του θέματος. Η επικαιρότητα ως δικαιολογία μπορεί να καλύπτει τα πάντα.
Επίσης ασχοληθήκαμε για 2 - 3 μέρες με το μεταναστευτικό, όπου γι άλλη μια φορά η "άμεση παρέμβαση" της κυβέρνησής μας έδωσε λύσεις. Πως; Με το κατ' ουσίαν πάγωμα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με την επίκληση του άρθρου 15 που προβλέπει ότι "Σε περίπτωση πολέμου ή άλλου δημοσίου κινδύνου που απειλεί τη ζωή του έθνους" το συμβαλλόμενο κράτος μπορεί να λάβει μέτρα που αντιτίθενται στις διατάξεις της Σύμβασης ... κλπ κλπ. Τελικά ήταν τόσο απλό ... και εμείς οι χαζοί δεν μπορούσαμε να φτάσουμε ούτε καν τη σκέψη του τεράστιου Πλεύρη που ως γνωστόν ασχολείται χρόνια με το ζήτημα - όχι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά των μεταναστών και της καταπάτησης κάθε δικαιώματος προς αυτούς. Αλλά και αυτό ξεχάστηκε μόλις πέρασε από τη Βουλή. Είναι και καλοκαίρι που να ασχολούμαστε τώρα.
Και όλα αυτά συμβαίνουν όχι σε κάποια Σκανδιναβική χώρα, αλλά σε μια χώρα που το 40% τουλάχιστον του πληθυσμού της έχει μνήμες προσφυγιάς και μετανάστευσης, που έχει επιβιώσει μέσα από 2 παγκόσμιους πολέμους που θα πρεπε να έχει μεγαλύτερη ευαισθησία σε τέτοια ζητήματα. Αλλά υπάρχει και η μόνιμη αποστομωτική απάντηση ... αφού ενδιαφέρεσαι τόσο γι αυτούς πάρτους στο σπίτι σου. Και εκεί τελειώνουν όλα.
Αλλά τι να πεις για μια χώρα που αρκείται σε μια καταδίκη των γενοκτονικών πολιτικών του Ισραήλ στη Γάζα όπως και η λοιπή "πολιτισμένη" Ευρώπη. Θα γράψω κάτι πολύ χοντρό μπας και αρχίσουμε να ξυπνάμε αν και δεν έχω ελπίδες πια. Η στάση μας θυμίζει τη στάση των πλοίων των Ευρωπαίων συμμάχων μας στη σφαγή της Σμύρνης. Έβλεπαν και άκουγαν αλλά έμεναν αμέτοχοι. Αυτό δεν κάνουμε εμείς τώρα;
Αλλά είπαμε ... ο Έλληνας ξεχνάει και δυστυχώς πλέον σε πολύ μικρό χρόνο ... σε μέρες αν όχι ώρες, Αλλά δεν πειράζει πάμε παρακάτω. Αρκεί να μην αφορά εμάς γιατί τότε δε θα έχουμε δικαίωμα να φωνάξουμε, ούτε να διαμαρτυρηθούμε. Αφού μας κάναν σαν τα μούτρα τους.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου