Η Ουκρανία αντιμετωπίζει ένα ιστορικό σταυροδρόμι: ένα προτεινόμενο ειρηνευτικό σχέδιο που ανταμείβει τη ρωσική επιθετικότητα, απειλεί την εθνική αξιοπρέπεια και κινδυνεύει να επαναλάβει την καταστροφική λογική του κατευνασμού.
Στις 21 Νοεμβρίου 2025, ο Πρόεδρος Volodymyr Zelensky περιέγραψε την κατάσταση της Ουκρανίας με ωμούς όρους: το έθνος αντιμετωπίζει «μια από τις πιο δύσκολες στιγμές» στην ιστορία του, παγιδευμένο ανάμεσα στην «απώλεια της αξιοπρέπειας ή την απειλή απώλειας ενός βασικού εταίρου». Η έκκλησή του για μια «αξιοπρεπή ειρήνη» που σέβεται την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Ουκρανίας αντανακλά τόσο την απελπισία όσο και την αποφασιστικότητα μιας χώρας που αγωνίζεται για την επιβίωσή της.
Αλλά το ειρηνευτικό σχέδιο 28 σημείων που διέρρευσε δεν μοιάζει με διπλωματική λύση. Μοιάζει με έγγραφο παράδοσης – και μάλιστα σχεδόν συνολικό. Αν ζούσε ο Νέβιλ Τσάμπερλεν για να το διαβάσει, ακόμη και ο ίδιος μπορεί να ντρεπόταν. Η ιστορία μας έχει διδάξει αυτό το μάθημα στο παρελθόν: ο κατευνασμός δεν αποτρέπει τη σύγκρουση. Απλώς το καθυστερεί και το κάνει χειρότερο.
Όποιες και αν είναι οι προθέσεις του προέδρου Τραμπ, δεν μπορεί να του επιτραπεί να κάνει συμφωνίες με τη Ρωσία πάνω από τα κεφάλια της Ουκρανίας, της Ευρώπης και του υπόλοιπου δημοκρατικού κόσμου. Δεν λειτουργεί έτσι και είναι απαράδεκτο.
Οι στόχοι της Ρωσίας στην εισβολή του 2022 δεν κρύφτηκαν ποτέ: να καταλάβει εδάφη, να εξαναγκάσει την ουκρανική ουδετερότητα, να ξεκοιλιάσει τον στρατό της και να επαναφέρει τη χώρα υπό τον ιδεολογικό έλεγχο της Μόσχας. Αυτό το προτεινόμενο ειρηνευτικό σχέδιο δίνει στη Ρωσία κάθε έναν από αυτούς τους στόχους. Είναι σχεδόν σαν να το έγραψε μόνο του το Κρεμλίνο.
Οι εδαφικές διατάξεις είναι απλή κλοπή που νομιμοποιήθηκε. Η Κριμαία, το Λουχάνσκ και το Ντόνετσκ θα παραχωρηθούν επίσημα στη Ρωσία, μετατρέποντας μια παράνομη αρπαγή γης σε διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα.
Οι στρατιωτικοί όροι είναι εξίσου κακοί. Οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας θα περιοριστούν σε 600.000 άτομα προσωπικό – ένας αριθμός σαφώς σχεδιασμένος για να καταστήσει αδύνατη την πραγματική αυτοάμυνα. Η μόνιμη ουδετερότητα θα γραφτεί στο σύνταγμα της Ουκρανίας, μετατρέποντας τη χώρα σε ένα ευάλωτο ουδέτερο κράτος. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ θα ήταν μόνιμα εκτός τραπεζιού, αφήνοντας την Ουκρανία απομονωμένη και εκτεθειμένη.
Και τι παίρνει η Ρωσία για όλα αυτά; Άρση κυρώσεων. Τα δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία επιστράφηκαν. Μια θέση στο G8 αποκαταστάθηκε. Όλα αγοράστηκαν με ουκρανικό αίμα και γη.
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η Μόσχα διαπραγματευόταν πάντα: κάντε ακραίες απαιτήσεις και στη συνέχεια παρουσιάστε την επόμενη εδαφική σας αρπαγή ως «λογικό συμβιβασμό». Αυτός ο διακανονισμός ακολουθεί ακριβώς αυτό το εγχειρίδιο, απηχώντας τις κυνικές προτάσεις ανταλλαγής εδαφών που έχουμε δει τους τελευταίους μήνες.
Μια πραγματική ειρηνευτική διευθέτηση πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από την απλή επαναχάραξη χαρτών. Απαιτεί την αναγνώριση ενός βασικού γεγονότος: ένα κυρίαρχο έθνος εισέβαλε σε ένα άλλο χωρίς αιτιολόγηση. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να ενεργεί ως δικαστήριο που υποστηρίζει το δίκαιο και την ηθική, όχι ως αγορά όπου η εδαφική ακεραιότητα ανταλλάσσεται. Εάν δεν μπορούμε να τηρήσουμε αυτή τη βασική αρχή, δεν επαναλαμβάνουμε απλώς τα λάθη της ιστορίας – επιλέγουμε σκόπιμα να τα επαναλάβουμε.
Αυτή η προτεινόμενη «ειρήνη» είναι και πάλι η Συμφωνία του Μονάχου του 1938. Ίσως χειρότερα. Δεν θα μείνει στη μνήμη ως διπλωματία. Θα μείνει στη μνήμη ως συνθηκολόγηση. Και ο κατευνασμός δεν αποτρέπει την επόμενη πράξη επιθετικότητας – παρέχει το σχέδιο για αυτήν.
Η πραγματική τραγωδία εδώ δεν είναι μόνο η πιθανή απώλεια εδάφους. Είναι η ηθική αποτυχία που αντιπροσωπεύει ένας τέτοιος διακανονισμός. Η Ουκρανία θα έχανε όχι μόνο εδάφη, αλλά και την αρχή της κυρίαρχης αυτοδιάθεσης. Και προδίδοντας την Ουκρανία, προδίδουμε τη θεμελιώδη υπόσχεση του ίδιου του διεθνούς δικαίου.
Ο ουκρανικός λαός έχει αποδείξει το θάρρος και την ανθεκτικότητά του. Έχοντας ήδη πληρώσει ένα τόσο τεράστιο τίμημα –παρά τις αμφιβολίες και τις καθυστερήσεις όσων τους υποστηρίζουν– για να υπερασπιστούν τη γη τους, την Ευρώπη και τον ελεύθερο κόσμο γενικότερα, δεν θα υποχωρήσουν πειθήνια σε προσωρινούς πολιτικούς ηγέτες που θέλουν να βάλουν τους εγωισμούς και τα συμφέροντά τους πάνω από τις αρχές.
Γράφοντας από το Κίεβο, απευθύνουμε έκκληση στους Αμερικανούς φίλους μας που παραδοσιακά υποστήριζαν την Ουκρανία: μην αφήσετε αυτόν τον πιθανό εφιάλτη να συμβεί. Μην επιτρέψετε στους ηγέτες σας να θυσιάσουν την αμερικανική τιμή και τις αρχές κάνοντας συμφωνίες με μια εχθρική δύναμη που θέλει να καταστρέψει όχι μόνο την Ουκρανία αλλά και να υπονομεύσει τη δημοκρατία παντού.
Η ιστορία θα μας κρίνει όχι από το πόσο φθηνά αγοράσαμε την ειρήνη, αλλά από το αν ήμασταν πρόθυμοι να υπερασπιστούμε τις αρχές μας όταν είχε μεγαλύτερη σημασία, αν σταθήκαμε πραγματικά ενωμένοι ή απλώς υποκρινόμενοι την ιδέα της υπεράσπισης της ελευθερίας.
Από Kyiv Post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου