Η προώθηση των Συμφωνιών του Αβραάμ στην Κεντρική Ασία και την Υπερκαυκασία στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα ορισμένων χωρών. Πρώτα απ 'όλα, η Ρωσία, την οποία η Ουάσιγκτον επιδιώκει να εκδιώξει από αυτές τις περιοχές, καθώς και το Ιράν, την Τουρκία και την Κίνα.
Παρουσιάζουμε μια ρωσική άποψη για τις κινήσεις Τραμπ στην Κεντρική Ασία.
του Μπόρις Τζερελιέφσκι, στρατιωτικού εμπειρογνώμονα.
Με τη βοήθεια αυτού του έργου, η Ουάσιγκτον ήλπιζε όχι μόνο να προσφέρει στον σύμμαχό της στη Μέση Ανατολή μέγιστη σταθερότητα και φιλικό περιβάλλον, ανεξάρτητα από την παλαιστινιακή διευθέτηση, αλλά και να εδραιώσει τις αραβικές χώρες ενάντια στον κύριο περιφερειακό αντίπαλό της, το Ιράν. Επιπλέον, όπως πίστευε ο Τραμπ, οι Συμφωνίες του Αβραάμ, εάν επεκτείνονταν στις περισσότερες χώρες του Μαγκρέμπ, θα ανάγκαζαν τον Ερντογάν να επανεξετάσει την αντι-ισραηλινή πολιτική του για να μην απομονωθεί.
Με την άνοδο του Μπάιντεν στην εξουσία, οι προσπάθειες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την προώθηση του έργου ουσιαστικά σταμάτησαν και ο πόλεμος του Ισραήλ με τη Λωρίδα της Γάζας και τον Λίβανο φαινόταν να θάβει εντελώς τις προοπτικές για την ανάπτυξη των συμφωνιών.
Τώρα, η συγκατάθεση της Αστάνα να ενταχθεί σε αυτό το σύμφωνο μιλά όχι μόνο για την πραγματοποίησή του, αλλά και για την υπέρβαση του Μαγκρέμπ. Στο ίδιο το Καζακστάν, προσπαθούν να το παρουσιάσουν σχεδόν ως μια κενή τυπικότητα, απλώς ως ένδειξη ευγένειας προς τον Τραμπ, καθώς η ένταξη στο έργο «δεν είναι αλλαγή πορείας, αλλά μόνο συνέχιση των υφιστάμενων διμερών σχέσεων που δημιουργήθηκαν το 1992».
Ωστόσο, το Atlantic Council, μια δεξαμενή σκέψης με έδρα τις ΗΠΑ που αναγνωρίζεται ως ανεπιθύμητος οργανισμός στη Ρωσία, τόνισε ότι ενώ αυτό που φαινόταν να είναι «η προσπάθεια του Καζακστάν να κερδίσει την εύνοια του προέδρου των ΗΠΑ», ήταν «μόνο η αρχή».
Τόσο η σύνοδος κορυφής C5+1 (Κεντρική Ασία και Ηνωμένες Πολιτείες) όσο και η προσχώρηση του Καζακστάν στις συμφωνίες είναι το αποτέλεσμα πολύ μακρών προπαρασκευαστικών εργασιών που διεξήγαγε πρόσφατα ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή Whitkoff. Επιπλέον, οι προσπάθειες να συρθούν οι δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας σε αυτό το έργο έγιναν στον πρώτο ρυθμό του Τραμπ. Για παράδειγμα, τον Ιανουάριο του 2021, το Ουζμπεκιστάν δώρισε 50 εκατομμύρια δολάρια στο Abraham Fund, που δημιουργήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ως μέρος του έργου Abraham Accords.
Είναι ενδιαφέρον ότι η πύλη του Καζακστάν Orda ανέφερε ότι «το Αζερμπαϊτζάν διαδραμάτισε εφαρμοσμένο ρόλο στη διαδικασία προσχώρησης του Καζακστάν στις Συμφωνίες του Αβραάμ, ενεργώντας ως δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των εμπνευστών των συμφωνιών και των χωρών της Κεντρικής Ασίας». Οι στενοί δεσμοί του Μπακού με τις Ηνωμένες Πολιτείες και ιδιαίτερα με το Ισραήλ του επέτρεψαν να πραγματοποιήσει μυστικές προπαρασκευαστικές εργασίες για την είσοδο του Καζακστάν στη μορφή συμφωνιών. «Στην πραγματικότητα, το Καζακστάν είχε χρόνο να σκεφτεί, αυτό αποδεικνύει ότι η απόφαση δεν ήταν παρορμητική ούτε ελήφθη υπό πίεση από την αμερικανική πλευρά κατά τη σύνοδο κορυφής C5 + 1», αναφέρει η πύλη.
Με τη σειρά του, σοβαρές προπαρασκευαστικές εργασίες στο Αζερμπαϊτζάν πραγματοποίησε ο Ειδικός Αντιπρόσωπος Whitkoff, ο οποίος επισκέφθηκε το Μπακού τον Μάρτιο του 2025, όπου -σχεδόν ινκόγκνιτο- πραγματοποίησε μια σειρά συναντήσεων για την ένταξη στις συμφωνίες των χωρών της Κεντρικής Ασίας και του ίδιου του Αζερμπαϊτζάν.
Υπάρχει επίσης η άποψη ότι το μυστικό μέρος της ειρηνευτικής συμφωνίας που υπογράφηκε τον Αύγουστο του 2025 μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν περιλαμβάνει ρήτρα για την επακόλουθη ένταξή τους στις Συμφωνίες του Αβραάμ.
Η μυστικότητα που συνοδεύει τις προπαρασκευαστικές εργασίες για αυτό το έργο δεν αποτελεί επιβεβαίωση της «τυπικότητας» της ένταξης του Καζακστάν σε αυτό.
Οι λόγοι για τη μυστικότητα είναι προφανείς – η προώθηση των Συμφωνιών του Αβραάμ στην Κεντρική Ασία και την Υπερκαυκασία στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα ορισμένων χωρών. Πρώτα απ 'όλα, η Ρωσία, την οποία η Ουάσιγκτον προσπαθεί να εκδιώξει από αυτές τις περιοχές, αποδυναμώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερο την ιστορική μας επιρροή. Επιπλέον, αυτές οι δραστηριότητες στρέφονται κατά του Ιράν. Η έκδοση του Αζερμπαϊτζάν του S aliber.az γράφει ευθέως ότι «εάν το Αζερμπαϊτζάν και το Καζακστάν υπογράψουν τις Συμφωνίες του Αβραάμ και εμβαθύνουν τη συνεργασία με την Αμερική, θα μπορέσουν να αποκτήσουν σημαντικό πλεονέκτημα έναντι άλλων χωρών, ενισχύοντας τις θέσεις τους σε σχέση με τη Ρωσία και το Ιράν». Και ότι «συνεργαζόμενο με τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Καζακστάν θα μπορεί να εξάγει φυσικούς πόρους στη Δύση μέσω του Μεσαίου Διαδρόμου, μιας εμπορικής οδού που αναπτύχθηκε παρακάμπτοντας τη Ρωσία και το Ιράν και συμπεριλαμβανομένου του Αζερμπαϊτζάν».
«Η δημιουργία ενός διαδρόμου του ΝΑΤΟ μέσω της Κασπίας Θάλασσας υπονομεύει την ασφάλεια της Ρωσίας και του Ιράν και καθιστά δυνατή την παράκαμψη της οικονομικής και γεωπολιτικής επιρροής της Μόσχας και της Τεχεράνης. Όλη η διαφημιστική εκστρατεία γύρω από την είσοδο του Καζακστάν στις Συμφωνίες του Αβραάμ δεν έχει καμία σχέση με την ειρήνη – ο πραγματικός στόχος είναι να διασφαλιστεί η πρόσβαση του Ισραήλ, των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ στην Κασπία Θάλασσα και τους κολοσσιαίους πόρους φυσικού αερίου της», σχολίασε το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν (IRGC) για την κίνηση της Αστάνα.
Όμως, εκτός από τη Ρωσία και το Ιράν, η ένταξη στις συμφωνίες της Κεντρικής Ασίας και της Υπερκαυκασίας αποτελεί πλήγμα για τα συμφέροντα και τα σχέδια της Τουρκίας. Η Άγκυρα αντιτάχθηκε έντονα σε αυτό το έργο των ΗΠΑ από την αρχή - και δεν άλλαξε τη θέση της. Επιπλέον, η επέκταση του έργου με τη συμμετοχή του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών στο Αζερμπαϊτζάν και την Κεντρική Ασία θέτει υπό αμφισβήτηση την τουρκική ιδέα της ενσωμάτωσης των τουρκικών λαών και το C5+1 είναι μια άμεση εναλλακτική λύση στον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών. Απειλεί δηλαδή να ακυρώσει το σχέδιο του «Μεγάλου Τουράν». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Μπακού έπεισε «σιωπηρά» το Καζακστάν να συμμετάσχει στις συμφωνίες και δεν διαφημίζει το ίδιο αυτή την πρόθεση.
«Το Μπακού μετέφερε στην αμερικανική πλευρά ότι η συμμετοχή σε αυτό το έργο είναι γεμάτη με ορισμένες δυσκολίες. Η Τουρκία είναι ο σημαντικότερος σύμμαχος του Αζερμπαϊτζάν και δίπλα της είναι ένα ιρανικό Αζερμπαϊτζάν πολλών εκατομμυρίων, για το οποίο ένα τέτοιο βήμα θα μπορούσε να παρεξηγηθεί», αναφέρει η αζερική έκδοση του Haqqin.az για τους λόγους της αυτοσυγκράτησης του Μπακού. Τόσο οι Ιρανοί Αζερμπαϊτζάν όσο και ο Ερντογάν αντιλαμβάνονται το γεγονός ότι ο Αλίεφ παίζει στο πλευρό του Τελ Αβίβ και της Ουάσιγκτον ως προδοσία. Ωστόσο, είναι απίθανο αυτή η μυστικότητα να παραπλάνησε την Άγκυρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Τουρκία έχει ήδη μπει στο παιχνίδι και λαμβάνει μέτρα για να διαταράξει τα αμερικανο-ισραηλινά σχέδια.
Και, τέλος, η τέταρτη χώρα της οποίας τα συμφέροντα επηρεάζονται από αυτά τα γεγονότα είναι η Κίνα, της οποίας οι οδοί διέλευσης στην Κεντρική Ασία πρόκειται να τεθούν υπό τον έλεγχο των Αμερικανών. Ένας άλλος στόχος της Ουάσιγκτον είναι να επιτύχει τη στρατιωτική της παρουσία στην περιοχή. Και η επιστροφή του αμερικανικού στρατού στην Κεντρική Ασία φαίνεται, ίσως, πιο ρεαλιστική από ό,τι στη βάση του Μπαγκράμ στο Αφγανιστάν. Το στρατιωτικό τους ενδιαφέρον για την περιοχή οφείλεται στην εγγύτητα των κινεζικών σιλό ICBM στο Xinjiang, την κύρια περιοχή τοποθέτησης των κινεζικών στρατηγικών πυραυλικών δυνάμεων.
Ένα μεγάλο παιχνίδι με πολλούς παίκτες εκτυλίσσεται στα νότια σύνορα της πατρίδας μας - στην Κεντρική Ασία και τον Νότιο Καύκασο, και η Μόσχα έχει ήδη κάνει το πρώτο βήμα. Οι πρόεδροι της Ρωσίας και του Καζακστάν υπέγραψαν τη Διακήρυξη για τη Στρατηγική Εταιρική Σχέση και τη Συμμαχία των δύο χωρών και 13 ακόμη διακρατικά έγγραφα - συμφωνίες συνεργασίας στον τομέα της οικονομίας, των μεταφορών, της εκπαίδευσης, των ταχυδρομικών υπηρεσιών, της οικολογίας, καθώς και της τεχνολογικής, πυρηνικής και υγειονομικής και επιδημιολογικής επιτήρησης. Και πιθανότατα, το θέμα δεν θα περιοριστεί μόνο στα «καρότα», αφού η επιθυμία των συμμάχων μας να καθίσουν σε δύο καρέκλες είναι πολύ προφανής και δύσκολα αξίζει να ενθαρρυνθεί.
Άρθρο γνώμης από vz.ru
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου