Δεν τους πονάει η Κύπρος, τους ενοχλεί η Παλαιστίνη

Θεσσαλονίκη, 28/7/2025

Το βρήκα στο διαδίκτυο δημοσιευμένο στο msn.com. Δυστυχώς χωρίς όνομα συντάκτη η ιστοσελίδας  και επειδή ταυτίζομαι απόλυτα το αναδημοσιέυω. Πολύ δε περισσότερο που είμαι από τους περίεργους ανθρώπους που φωνάζουν και γράφουν εκτός από "Λευτεριά στην Παλαιστίνη" και "Λευτεριά στην Κύπρο" 

Κάθε φορά που κάποιος φωνάζει «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», ακούγεται από το βάθος μια φωνή έτοιμη να αντεπιτεθεί: «Ναι, αλλά για την Κύπρο δεν λες τίποτα». Η φράση αυτή δεν είναι ερώτηση. Δεν είναι κάλεσμα για αλληλεγγύη. Δεν είναι ενδιαφέρον για την Κύπρο. Είναι αντιπερισπασμός. Είναι ένα εργαλείο για να σε κάνει να σωπάσεις.

Διότι, ας είμαστε ειλικρινείς: αυτοί που χρησιμοποιούν την Κύπρο σαν αντίλογο στην Παλαιστίνη, τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου δεν λένε κουβέντα για την τουρκική κατοχή, για τα Βαρώσια, για τους εγκλωβισμένους, για τα αγνοούμενα πρόσωπα. Δεν διαδηλώνουν, δεν γράφουν άρθρα, δεν απαιτούν διεθνή κινητοποίηση. Θυμούνται την Κύπρο μόνο όταν κάποιος τολμήσει να σταθεί δίπλα στους Παλαιστίνιους. Όχι από ενδιαφέρον, αλλά από φόβο. Όχι για να υπερασπιστούν ένα άλλο κατεχόμενο έδαφος, αλλά για να σπιλώσουν την έννοια της αλληλεγγύης.

Είναι η γνωστή τακτική της απονομιμοποίησης μέσω της υποκρισίας. Αν δεν έχεις μιλήσει για όλα τα εγκλήματα του κόσμου, δεν μπορείς να μιλήσεις για κανένα. Αν δεν έχεις δώσει λύση σε κάθε σύρραξη, δεν δικαιούσαι να σταθείς δίπλα σε έναν λαό που εξοντώνεται. Αν δεν έβαλες σημαία Κύπρου στο προφίλ σου, τότε είσαι υποκριτής όταν σηκώνεις τη σημαία της Παλαιστίνης. Μια λογική που, αν την πάρεις στα σοβαρά, οδηγεί στο εξής τραγικό συμπέρασμα: να μη μιλά κανείς για τίποτα, επειδή δεν μπορεί να τα χωρέσει όλα.

Όμως η αλληλεγγύη δεν είναι διαγωνισμός δικαιοσύνης. Δεν είναι παζάρι εθνικών συμφερόντων, ούτε ισοζύγιο ηθικής. Είναι ένστικτο, είναι θέση, είναι το καθήκον να σταθείς δίπλα στους καταπιεσμένους όταν τους βομβαρδίζουν, όταν τους εκτοπίζουν, όταν τους αφανίζουν. Είναι η ικανότητα να πεις όχι στο έγκλημα χωρίς να χρειάζεται να λογοδοτήσεις για όλα τα υπόλοιπα.

Όποιος νοιάζεται πραγματικά για την Κύπρο, δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από την κραυγή «Λευτεριά στην Παλαιστίνη». Αντίθετα, έχει μόνο να κερδίσει: γιατί κάθε φωνή που σηκώνεται ενάντια στην κατοχή, στην προσφυγιά, στην ισοπέδωση, ενισχύει και το δικό του δίκιο. Όποιος πιστεύει πως η Κύπρος πρέπει να είναι ελεύθερη, δεν μπορεί να αγνοεί τη φρίκη που ζει ο παλαιστινιακός λαός — εκτός αν δεν τον νοιάζει ούτε η Κύπρος, ούτε η Παλαιστίνη, ούτε καμία άλλη αδικία. Εκτός αν η μόνη του αγωνία είναι να σωπάσεις εσύ.

Στην πραγματικότητα, δεν σου λένε «μίλα και για την Κύπρο». Σου λένε «σκάσε για την Παλαιστίνη». Τόσο απλό.

eftychidis.blogspot.com

Η Ρωσία ανησυχεί από τις πυραυλικές φιλοδοξίες της Τουρκίας.

 Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από τον ρωσικό ιστότοπο vz.ru, όπου δημοσιεύεται με τον τίτλο "Οι πυραυλικές φιλοδοξίες της Τουρκίας επηρεάζουν τα συμφέροντα της Ρωσίας". Φυσικά για εμάς το άρθρο παρουσιάζει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Υπερηχητικά όπλα φέρεται να εμφανίστηκαν στην Τουρκία, γράφουν ορισμένες δημοσιεύσεις. Και πράγματι, ένα νέο μοντέλο τουρκικής πυραυλικής τεχνολογίας παρουσιάστηκε στην Κωνσταντινούπολη. Αλλά στην πραγματικότητα, ο πύραυλος Tayfun έχει πολύ διαφορετικά βασικά χαρακτηριστικά που όλοι οι πιθανοί αντίπαλοι της Τουρκίας πρέπει να έχουν κατά νου. Συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας.

Στην έκθεση στρατιωτικού εξοπλισμού International Defense Industry Fair (IDEF) 2025 που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, η τουρκική εταιρεία Roketsan έδειξε έναν πύραυλο, γύρω από τον οποίο αυξήθηκε αμέσως ένα κύμα δημοσιεύσεων σε εξειδικευμένα μέσα ενημέρωσης. Μιλάμε για την τέταρτη τροποποίηση (μπλοκ 4) του βαλλιστικού πυραύλου μικρού βεληνεκούς Tayfun.

Διαφορετικές πηγές υποδεικνύουν διαφορετικά χαρακτηριστικά του πυραύλου. Για παράδειγμα, λέγεται ότι η μάζα του πυραύλου είναι είτε 6,5 είτε 7 τόνοι, το μήκος είναι περίπου 10 μέτρα και η διάμετρος είναι 938 χιλιοστά. Αυτό έδωσε στους δημοσιογράφους έναν λόγο να δηλώσουν ότι η Τουρκία είχε υπερηχητικά όπλα.

Όσον αφορά τον υπέρηχο, κάθε βαλλιστικός πύραυλος στο τερματικό τμήμα της τροχιάς έχει ταχύτητα κοντά στην υπερηχητική, απλά λόγω της φυσικής τους πτήσης. Ίσως οι Τούρκοι κατάφεραν να δώσουν στον πύραυλο την ευκαιρία να ελιχθεί στο τελευταίο τμήμα της τροχιάς, αλλά αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό.

Πολύ πιο σημαντικό δεν είναι η ταχύτητα, αλλά το βεληνεκές του πυραύλου - αναφέρεται ότι είναι 800 χλμ. Και αυτό σημαίνει ότι από την τουρκική ακτή της Μαύρης Θάλασσας, ο πύραυλος φτάνει στο Ντόνετσκ, το νότο της περιοχής του Βόλγκογκραντ, φτάνει σε οποιονδήποτε στόχο στην Καλμουκία και φτάνει στα εδάφη της Κασπίας.

Οι Τούρκοι δοκίμασαν την πρώτη τροποποίηση του πυραύλου τον Μάιο του 2023 και ταυτόχρονα ξεκίνησαν τις παραδόσεις του στα στρατεύματα. Εκείνη την εποχή, η δηλωμένη εμβέλεια ήταν 561 χιλιόμετρα. Ο Ερντογάν είπε τότε ότι αυτό δεν ήταν αρκετό και ο τουρκικός στρατός υποσχέθηκε να αυξήσει την εμβέλεια σε χίλια χιλιόμετρα. Δεδομένης της πρόσβασης της Τουρκίας στα δυτικά ηλεκτρονικά, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι παρείχαν πραγματικά καλή ακρίβεια.

Η Τουρκία στη μαζική συνείδηση δεν συνδέεται με την επιστήμη των πυραύλων, αλλά εν τω μεταξύ, είναι ένας από τους παγκόσμιους ηγέτες στην παραγωγή συμπαγών πυραυλικών όπλων. Το 1997, οι Τούρκοι υιοθέτησαν το βαρύ MLRS Kassirga T-300 με βεληνεκές έως και 120 χιλιόμετρα και ένα χρόνο αργότερα άρχισαν να προμηθεύουν τα στρατεύματα με τον πρώτο βαλλιστικό πύραυλο, τον J-600T Yildirim. Το τελευταίο ζυγίζει 2,1 χιλιάδες κιλά και έχει μόνο 150 χιλιόμετρα εμβέλειας, αλλά η κεφαλή είναι 480 κιλά.

Στη συνέχεια ήρθε ο Bora, ένας βαλλιστικός πύραυλος με βεληνεκές έως και 280 χιλιόμετρα και αυξημένη ακρίβεια. Και τώρα Tayfun. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Τουρκία εργάζεται και σε συστήματα μεγαλύτερης εμβέλειας.

Μπορεί κανείς να θυμηθεί πόσα προβλήματα προκάλεσαν οι ιρανικοί πύραυλοι στο Ισραήλ, ενώ το Ισραήλ είχε τα συστήματα αεράμυνας Hetz-2 και 3 ικανά για στρατοσφαιρική αναχαίτιση βαλλιστικών στόχων. Επιπλέον, πλοία του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ εργάστηκαν για το Ισραήλ.

Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ δεν θα καταρρίψει τους πυραύλους της και μόνο το Ισραήλ διαθέτει ισραηλινά συστήματα αεράμυνας μέχρι στιγμής. Η ακρίβεια των τουρκικών πυραύλων είναι πιθανώς υψηλότερη από αυτή των ιρανικών. Έτσι, έχοντας συσσωρεύσει επαρκή αριθμό πυραύλων, η Τουρκία σε μια υποθετική σύγκρουση θα είναι σε θέση να προκαλέσει ασύγκριτα μεγαλύτερη ζημιά σε έναν συγκρίσιμο εχθρό από ό, τι το Ιράν θα μπορούσε να προκαλέσει στο Ισραήλ.

Και παρεμπιπτόντως, το Ισραήλ μπορεί να δεχθεί πλέον επίθεση αποκλειστικά από τουρκικούς πυραύλους. Είναι πιθανό ότι η Τουρκία μπορεί να αντιμετωπίσει την απόσταση λόγω των εδαφών της τώρα de facto πρώην Συρίας.

Η ενσάρκωση της τεχνολογικής αποκάλυψης των τουρκικών πυραύλων είναι ο πύραυλος αέρος-αέρος Gokbora, που παρουσιάστηκε επίσης στην έκθεση.

Η ιδιαιτερότητα του πυραύλου στον κινητήρα είναι ότι είναι στερεό-προωθητικό-ramjet και χρησιμοποιεί ατμοσφαιρικό αέρα για να λειτουργήσει ως οξειδωτικό. Αυτό είναι ένα ανάλογο του ευρωπαϊκού meteor και διακρίνεται από το ίδιο πράγμα - ένα υψηλό εύρος πτήσης, το οποίο φτάνει τα 185 χιλιόμετρα για αυτόν τον πύραυλο.

Το 2021, οι Τούρκοι δημιούργησαν τον πύραυλο Gokhan με τον ίδιο κινητήρα και επίσης μεγάλη εμβέλεια, αλλά ο Gokbora έχει επίσης κεφαλή homing με ενεργή συστοιχία κεραίας φάσης, γεγονός που τοn καθιστά εξαιρετικά ακριβή. Η διαφορά είναι επίσης ότι το Gokhan έχει σχεδιαστεί μόνο για εξωτερική ανάρτηση και το Gokbora είναι για εσωτερική ανάρτηση και το μελλοντικό τουρκικό αεροσκάφος  πέμπτης γενιάς θα πρέπει να οπλιστεί με αυτό. Η Ρωσία έχει μόνο δύο μέσα εναντίον τέτοιων πυραύλων - το MiG-31 με πυραύλους R-37 και το Su-35 μαζί τους.

Ένα άλλο ενδιαφέρον παράδειγμα είναι ο πύραυλος, ο οποίος στα τουρκικά δελτία τύπου περνά ως 300 ER. Αυτός είναι ένας νέος τύπος όπλου για την Τουρκία - ένας αεροβαλλιστικός πύραυλος, δηλαδή ένας βαλλιστικός πύραυλος που εκτοξεύεται από ένα αεροσκάφος. Σε κάποια προσέγγιση, ένα ανάλογο του ρωσικού "Κιντζάλ".

Οι τουρκικές πυραυλικές δυνατότητες θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όχι μόνο από το Ισραήλ, αλλά δεν αφορά μόνο τα αναφερόμενα συστήματα. Η Τουρκία διαθέτει επίσης αντιπλοϊκούς πυραύλους Atmaca όχι χειρότερους από το αμερικανικό Harpoon. Οι τουρκικές φιλοδοξίες είναι σχεδόν για πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς - και εργάζονται σε πολλούς πολλά υποσχόμενους τομείς. Τα SLBM Bora έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί στη μάχη και έδειξαν την ακρίβεια που δήλωσε ο κατασκευαστής.

Την ίδια στιγμή, τα τουρκικά πυραυλικά όπλα ρέουν μαζικά στο Αζερμπαϊτζάν. Και αυτό ισχύει όχι μόνο για το MLRS, αλλά και για τους πυραύλους κρουζ της αεροπορίας. Από το Αζερμπαϊτζάν, οι τουρκικοί πύραυλοι είναι ικανοί να πλήξουν περισσότερα αντικείμενα στο ρωσικό έδαφος παρά μόνο από την Τουρκία.

Η Ρωσία μπορεί να χρησιμοποιήσει κυρίως πυραύλους κρουζ για το βεληνεκές που απαιτείται για χτυπήματα κατά της Τουρκίας - και θα πρέπει να πετάξουν πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα. Σε αυτή την κατάσταση, είναι σχετικά εύκολο να καταρρίφθουν, συμπεριλαμβανομένων και των αεροσκαφών.

Η επίδειξη νέων τουρκικών πυραύλων είναι μια ευκαιρία να σκεφτούμε όχι μόνο την ανάπτυξη ακριβών όπλων όπως το υπερηχητικό "Hazel", αλλά και τη δημιουργία ενός μαζικού και φθηνού βαλλιστικού πυραύλου ικανού να χτυπήσει οποιοδήποτε σημείο στο τουρκικό έδαφος, κατά προτίμηση από υπάρχοντες εκτοξευτές. Και για την εξίσου μαζική παραγωγή του. Και, φυσικά, για τον εξοπλισμό ολόκληρου του φάσματος των μαχητικών που διατίθενται στις ρωσικές αεροδιαστημικές δυνάμεις με σύγχρονους πυραύλους αέρος-αέρος.

Αναδημοσίευση από vz.ru

Κύπρος. 51 Χρόνια μετά. Το Σχόλιο της Ημέρας από το Θράσο Ευτυχίδη.

Θεσσαλονίκη, 20 Ιουλίου 2025

Ιούλιος, ζέστη και οι Έλληνες ξεχύνωνται στις παραλίες για να δροσιστούν. Λίγοι είναι αυτοί, κύρια οι μεγαλύτεροι, που θα ανακινήσουν στη μνήμη τους τα γεγονότα της διπλής προδοσίας στην Κύπρο το 1974. Οι περισσότεροι απλά έχουν ξεχάσει οι δε νεότεροι απλά δεν έχουν μάθει ή αν κρίνω και από τις αναρτήσεις κάποιων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έμαθαν στραβά ή τις μισές αλήθειες.

Και όμως η Κυπριακή τραγωδία, η διπλή προδοσία του Ιουλίου του 1974, θα μπορούσε ίσως από μόνη της να αποτελεί ένα μάθημα στα σχολεία μας. Μάθημα ζωής και επιβίωσης για το Έθνος. 

Αλλά θα μου πείτε... τι είναι αυτά που λες; 

Εδώ έχουμε υπογράψει σύμφωνο φιλίας και καλής γειτονίας με την Τουρκία. Άσε που όταν πάμε μας φέρονται υπέροχα και εμείς τους υποδεχόμαστε τέλεια στα νησιά μας που τα κατακλύζουν αφήνοντας και τον οβολό τους, όπως και εμείς άλλωστε. Τι είναι αυτά που λες; όταν ακόμη και σήμερα εκατοντάδες θα περάσουν τα οδοφράγματα για να πάνε για τα ψώνια τους στα κατεχόμενα ή για να αξιοποιήσουν το αεροδρόμιο των κατεχόμενων για τις πτήσεις τους; Μη μας χαλάς τις διακοπές με συναισθηματικές ανοησίες...  

Είμαι σίγουρος ότι αν σήμερα ένας δημοσιογράφος βγεί και ρωτήσει στο δρόμο περαστικούς, "τι είναι σήμερα;", ελάχιστοι έως κανένας θα είναι αυτοί που θα απαντήσουν.

Την ίδια ώρα και νέα σχέδια για την επίλυση έρχονται στο τραπέζι του ανίκανου να επιβάλλει τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αραιά και που και καμιά ανακοίνωση της Ε.Ε., έτσι για τα μάτια, την ώρα που ταίζει τον εισβολέα με Ευρωπαϊκά κονδύλια. Όλα καλά.

Θα περίμενα τουλάχιστον σήμερα να δω μια σκληρή Ανακοίνωση του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών στην πρώτη σελίδα της ιστοσελίδας του. Αλλά αντί γι αυτό φιλοξενείται μια γλυκανάλατη συνέντευξη του ΥΠΕΞ κ. Γεραπετρίτη σε ομογενειακό μέσο των ΗΠΑ, όπου γι άλλη μια φορά τονίζει τα επιτεύγματα της κυβέρνησης, τη θετική πορεία για την επίλυση - επανένωση. Προσπαθούμε λέει να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη και μιλάει για έναν κατάλογο Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και φυσικά δεν παραλείπει να τονίσει το θετικό μομέντουμ. Λέει ο κ. Γεραπετρίτης:

"Για εμάς, το πρώτο και σημαντικό βήμα ήταν να μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη αυτή. Προφανώς βοήθησε και το γεγονός ότι βελτιώθηκαν σχετικά οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Υπάρχει μια πιο λειτουργική σχέση και αυτό προφανώς βοηθά στο να αναπτυχθεί η συζήτηση, έστω και με την άτυπη μορφή της."

Δηλαδή για να καταλάβω. Πρώτα εισβάλλουν, σφάζουν, σκοτώνουν, βιάζουν, καίνε και καταστρέφουν, δημιουργούν κύματα προσφύγων. Μετά φέρνουν εποίκους από τα βάθη της Ανατολίας, αλλοιώνουν τα πληθυσμιακά και όχι μόνο χαρακτηριστικά του νησιού, κλέβουν τις περιουσίες. Μετά διαμορφώνουν μια δική τους ατζέντα που σε βάθος χρόνου θα τους φέρει κυρίαρχους ολόκληρου του νησιού. Όταν αντιδράμε ... χάνουν την εμπιστοσύνη τους. Ποιοί;;; Και εμείς παλεύουμε να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη που τους διαταράξαμε με τις κραυγές μας; Μα τι αήθεις είμαστε τελικά; Αλλά τουλάχιστον βαδίζουμε στο σωστό δρόμο με μια "λειτουργική" σχέση που εκφάνσεις της βλέπουμε άλλωστε καθημερινά.

Τελικά μάλλον εγώ έχω πρόβλημα. Όχι δε θέλω την όποια "επανένωση". Δε θέλω να ολοκληρωθεί η κατάκτηση με άλλη μια κερκόπορτα, Για μένα η μόνη λύση είναι η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ και όχι μόνο. Μάλλον γίνομαι φασίστας (έτσι μούγραψε χθες μια τουρκάλα φίλη) στα γεράματα, αλλά θέλω και την ΕΝΩΣΗ. Αυτή είναι η λύση. Γι αυτήν πολέμησαν γενιές και γενιές Κυπρίων αγωνιστών απέναντι στους Άγγλους αποικιοκράτες αλλά και στον Τούρκο κατακτητή.

Για τέτοιες λύσεις θα πρέπει να προετοιμάζουμε τις γενιές που έρχονται και όχι για νέους συμβιβασμούς και καινούριες αλησμόνητες πατρίδες. Σε τέτοιους στόχους θα πρέπει να προσανατολίζουμε την εξωτερική μας πολιτική και σε αυτούς να εργαζόμαστε. Φτάνει πια με τον ενδοτισμό. 

Για να φτάσουμε όμως εκεί θα πρέπει να μάθουμε, να γνωρίζουμε, να αποδώσουμε επιτέλους ευθύνες. Και εδώ πάλι χαλάω το καλό κλίμα της ελληνικής, αλλά και της κυπριακής κοινωνίας. Γενικά είμαι αδιόρθωτος και όσο περνάνε τα χρόνια η κατάσταση μου χειροτερεύει. 

Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες αλλά σταματώ εδώ.... Κουράστηκα από τις πολιτικές του εφικτού και προτιμώ την πολιτική του ονείρου.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ!!!

ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Και βρίστε με όσο θέλετε 

Πόσο γρήγορα ξεχνά ο Έλληνας; Το σχόλιο της ημέρας από το Θράσο Ευτυχίδη

Θεσσαλονίκη, 12.07.2025

 Όλοι θα θυμάστε (κάποιοι τουλάχιστον) την περίφημη ρήση του πατρός Μητσοτάκη σχετικά με την ονοματοδοσία του Βορείου της Μακεδονίας κρατιδίου... "σε δέκα χρόνια θα το 'χουν ξεχάσει". Αυτά σε μια εποχή που τα ΜΜΕ αλλά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είχαν τη δύναμη που έχουν τώρα.

Σήμερα φαίνεται πως το χρονικό διάστημα μνήμης του Έλληνα έχει σημαντικά διαφοροποιηθεί και σ' αυτό συμβάλλουν αποφασιστικά τα Μέσα, αλλά και τα έξω θα έλεγα. Έτσι γι άλλη μια φορά, ένα τεράστιο σκάνδαλο όπως αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ έχει εξαφανισθεί από τις οθόνες μας. Και έχει περάσει μόλις μια βδομάδα. Κοιτάζω τις ειδήσεις των καναλιών όπου τα ενδιαφέροντα των Ελλήνων έχουν μετατοπισθεί γι άλλη μια φορά σε άλλα θέματα. Ο χρόνος που διατίθεται στην Ειρήνη Μουρτζούκου είναι απείρως μεγαλύτερος από αυτόν που διατέθηκε στον ΟΠΕΚΕΠΕ ακόμη και την πρώτη (και μοναδική) βδομάδα εμφάνισης του θέματος. Η επικαιρότητα ως δικαιολογία μπορεί να καλύπτει τα πάντα. 

Επίσης ασχοληθήκαμε για 2 - 3 μέρες με το μεταναστευτικό, όπου γι άλλη μια φορά η "άμεση παρέμβαση" της κυβέρνησής μας έδωσε λύσεις. Πως; Με το κατ' ουσίαν πάγωμα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με την επίκληση του άρθρου 15 που προβλέπει ότι "Σε περίπτωση πολέμου ή άλλου δημοσίου κινδύνου που απειλεί τη ζωή του έθνους" το συμβαλλόμενο κράτος μπορεί να λάβει μέτρα που αντιτίθενται στις διατάξεις της Σύμβασης ... κλπ κλπ. Τελικά ήταν τόσο απλό ... και εμείς οι χαζοί δεν μπορούσαμε να φτάσουμε ούτε καν τη σκέψη του τεράστιου Πλεύρη που ως γνωστόν ασχολείται χρόνια με το ζήτημα - όχι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά των μεταναστών και της καταπάτησης κάθε δικαιώματος προς αυτούς. Αλλά και αυτό ξεχάστηκε μόλις πέρασε από τη Βουλή. Είναι και καλοκαίρι που να ασχολούμαστε τώρα.

Και όλα αυτά συμβαίνουν όχι σε κάποια Σκανδιναβική χώρα, αλλά σε μια χώρα που το 40% τουλάχιστον του πληθυσμού της έχει μνήμες προσφυγιάς και μετανάστευσης, που έχει επιβιώσει μέσα από 2 παγκόσμιους πολέμους που θα πρεπε να έχει μεγαλύτερη ευαισθησία σε τέτοια ζητήματα. Αλλά υπάρχει και η μόνιμη αποστομωτική απάντηση ... αφού ενδιαφέρεσαι τόσο γι αυτούς πάρτους στο σπίτι σου. Και εκεί τελειώνουν όλα. 

Αλλά τι να πεις για μια χώρα που αρκείται σε μια καταδίκη των γενοκτονικών πολιτικών του Ισραήλ στη Γάζα όπως και η λοιπή "πολιτισμένη" Ευρώπη. Θα γράψω κάτι πολύ χοντρό μπας και αρχίσουμε να ξυπνάμε αν και δεν έχω ελπίδες πια. Η στάση μας θυμίζει τη στάση των πλοίων των Ευρωπαίων συμμάχων μας στη σφαγή της Σμύρνης. Έβλεπαν και άκουγαν αλλά έμεναν αμέτοχοι. Αυτό δεν κάνουμε εμείς τώρα;

Αλλά είπαμε ... ο Έλληνας ξεχνάει και δυστυχώς πλέον σε πολύ μικρό χρόνο ... σε μέρες αν όχι ώρες, Αλλά δεν πειράζει πάμε παρακάτω. Αρκεί να μην αφορά εμάς γιατί τότε δε θα έχουμε δικαίωμα να φωνάξουμε, ούτε να διαμαρτυρηθούμε. Αφού μας κάναν σαν τα μούτρα τους.  

Καλό Σαββατοκύριακο.  

Σήμερα είναι Κυριακή. Το σχόλιο της ημέρας από το Θράσο Ευτυχίδη.

 Θεσσαλονίκη, 06.07.2025

Εν αναμονή του επόμενου σκανδάλου (Ταμείο Ανάκαμψης) που θα ξεσκεπάσει η Ευρωπαία Εισαγγελέας γιατί ως γνωστόν εδώ στο Ellada δεν υπάρχουν εισαγγελείς, ο ελληνικός λαός ξεχύνεται στις παραλίες για να πληρώσει την ξαπλώστρα του, στη διπλάσια αν όχι τριπλάσια τιμή τον καφέ του και να απολαύσει μαζί με χιλιάδες άλλους το "δωρεάν¨μπάνιο του (εδώ γελάμε).

Την ίδια στιγμή ο Πανμέγιστος ηγέτης του Επιτελικού μας κράτους, αφήνει το Άγιο Όρος με ένα ανορθόγραφο σημείωμα για να επιστρέψει. Προφανέστατα έλαβε τη Θεία φώτιση και θα λύσει δια της παρουσίας του όλα τα προβλήματα. 

Και εδώ δεν αντέχω, αντιγράφω από κείμενο σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα: 

"Η παρουσία του πρωθυπουργού στην Αθωνική Πολιτεία με τα πολλά μυστήρια που τη συνοδεύουν και με δεδομένο τον μυσταγωγικό χαρακτήρα της εκεί παραμονής του συνδέεται αναπόδραστα με τις αποφάσεις που καλείται να πάρει για την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Μπορεί η κυβέρνηση να μην χάνει ποσοτικά ιδιαίτερα από την υπόθεση που έχει προκαλέσει αλγεινή εντύπωση από τον κυνισμό των διαλόγων που έρχονται στο φως της δημοσιότητας, όμως φθείρεται ως προς την αποτελεσματικότητά της στην αναμέτρηση με τις παθογένειες του βαθέος κράτους. Και ο κ. Μητσοτάκης καλείται να αποφασίσει για τον πολιτικό χειρισμό της υπόθεσης." (Πρώτο Θέμα, αλλά θα το δούμε και αλλού σε διάφορες και παραπλήσιες εκδοχές)

Τι να πρωτοσχολιάσω ... το "μυσταγωγικό χαρακτήρα", το "δεν χάνει ποσοτικά", την "αλγεινή εντύπωση" ή το απίστευτο "φθείρεται ως προς την αποτελεσματικότητά της στην αναμέτρηση με τις παθογένειες του βαθέος κράτους". Η επιχείρηση ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε βρίσκετε σε πλήρη εξέλιξη. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι πραγματικά μας θεωρούν πλεόν υπηκόους. Το "ηλίθιους" είναι μάλλον ξεπερασμένο. 

Κάπως έτσι χτίζεται το αφήγημα των επόμενων ημερών - πολιτικός χειρισμός το λένε. Όχι δεν φταίει αυτός και το Επιτελικό Κράτος φταίει το άλλο ... το βαθύ κράτος που είναι γνωστό  τοις πάσοι ότι είναι αυτοφυές και δεν χρειάζεται και πότισμα. Όχι δεν γράψανε ότι δεν ήξερε ... απλά το ρίξανε στις παθογένειες. Αυτές οι τρισκατάρατες είναι που φταίνε. Και αυτές δημιουργούνται μόνες τους ή ακόμη καλύτερα προϋπάρχουν. Τολμάνε και μας μιλάνε για πολιτικό χειρισμό εκεί όπου απαιτείται ποινικός.

Θα επιχειρήσει να το τραβήξει μοιράζοντας υποσχέσεις και επιδοτήσεις μέχρι τη Διεθνή Έκθεση όπου θα δώσει τα ρέστα του. Κρύβει επιμελώς κάτω απ το χαλί την πραγματική κατάσταση της Οικονομίας και προβάλλει τη φούσκα της υπερανάπτυξης.

Έχει αναρωτηθεί κανείς σας πόσο είναι το εξωτερικό χρέος της χώρας σήμερα; Έτσι για να έχεται μια τάξη μεγέθους το 2015 εν μέσω σκληρών μνημονίων το χρέος ήταν 311,7 δις που αναλογούσε σε 177% του ΑΕΠ. Σήμερα στην Ελλάδα 2.0 το εξωτερικό χρέος ανέρχεται στο ποσό των 565 δις και απαιτείται εξωτερικός δανεισμός 50 δις σε ετήσια βάση για την εξυπηρέτησή του (Στοιχεία Τράπεζης της Ελλάδος). 

Αλλά ας μην το κουράζουμε άλλο. Είπαμε σήμερα είναι Κυριακή. Καύσωνας ... σε όλα τα επίπεδα. Και μην φωνάζετε δυνατά στις παραλίες ... ήσυχα μην ξυπνήσει η αντιπολίτευση.

Σε ποια χώρα στον κόσμο; Το σχόλιο της ημέρας από τον Θράσο Ευτυχίδη

Θεσσαλονίκη, 05.07.2025 

Μιλούσα χθες με ένα φίλο για τα όσα υπέροχα συμβαίνουν στη χώρα μας. Ξέρεις μου λέει, "εμείς είμαστε ανίκανοι να δώσουμε τη λύση. Ότι και αν μας κάνουν έχουμε πλέον προδιάθεση να το ξεχνάμε. Τη λύση θα πρέπει να τη δώσει ένας πιλότος της Πολεμικής μας Αεροπορίας που παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα για τον εξευτελιστικό μισθό που του δίνουν. Να πετάξει πάνω από την Αθήνα, και εκεί στο Σύνταγμα να χάσει τον έλεγχο του αεροσκάφους και να το ρίξει πάνω στη Βουλή. Αν κουβαλάει και οπλισμό ακόμη καλύτερα. Να γλυτώσουμε μια και καλή απ' όλους τους. Να θυσιαστεί ένας για όλους. Άλλη λύση δεν υπάρχει. Ίσως τότε ν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε."

Υπερβολικό θα μου πείτε, αλλά εκεί μας έχουν φτάσει. Να μη θέλουμε ούτε να τους βλέπουμε, ούτε να τους ακούμε. Και ειλικρινά φίλες και φίλοι με όσα συμβαίνουν αρχίζουμε πλέον να αναρωτιόμαστε. Είμαστε πραγματικά τόσο μοναδικός λαός;

Σε ποια χώρα στον κόσμο;

Θα ξεσπούσε ένα σκάνδαλο τέτοιου μεγέθους και θα συνεχίζαμε να κάνουμε ότι δεν τρέχει τίποτε χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός; 

Ο Πρωθυπουργός θα δήλωνε γι άλλη μια φορά ότι δεν το γνώριζε, θα πετούσε πέντε κορώνες για μηδενική ανοχή και αμέσως μετά θα μετέβαινε στο Άγιο Όρος να μοιράσει κάποια εκατομμύρια για να αποτρέψει την άνοδο εκ δεξιών του κομμάτων;

Η αντιπολίτευση θα επεδείκνυε τέτοια ανησυχητική ανικανότητα και αδυναμία γι άλλη μια φορά να διαχειριστεί και να διεκδικήσει;

Οι εισαγγελείς θα παρέμεναν απαθείς και θα εναπόθεταν τα καθήκοντά τους σε μια Ευρωπαία Εισαγγελέα;

Τα κυρίαρχα ΜΜΕ θα άρχιζαν αργά και σταθερά το ξέπλυμα; Έχει μόλις πέντε μέρες που άνοιξε γι άλλη μια φορά ο υπόνομος της σήψης και της διαφθοράς και το θέμα ήταν 6ο χθες στα δελτία ειδήσεων. 6ο;

Οι πολίτες αφού σχολίαζαν και διακωμωδούσαν την κατάσταση θα συνέχιζαν τα μπάνια τους σα να μην συμβαίνει τίποτα; Δε σας προξενεί εντύπωση ότι πλέον κάτι τέτοια τα θεωρούμε κομμάτι της καθημερινότητάς μας;

Δε θέλω να γράψω για την εξωτερική πολιτική ή για άλλους τομείς της πολιτικής. Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες και η απάντηση θα ήταν η ίδια ... ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ !

Η απόλυτη  απαξίωση της πολιτικής αλλά εμμέσως πλην σαφώς και της ζωής μας και του μέλλοντος των παιδιών μας. Όλοι το κατανοούμε και δεν έχει σχέση με κόμματα ή πολιτικές τοποθετήσεις.   Αβίαστα γεννάται το ερώτημα. Και τι να κάνουμε; Υπάρχει λύση; Αφού ο καταλληλότερος παίζει μόνος του μια που η αντιπολίτευση είναι ανικανότερη του. 

Και εδώ είναι το επόμενο κατόρθωμα των εκλεκτών του έθνους. Άνθρωποι έξυπνοι, τίμιοι, εργατικοί υπάρχουν σε όλους τους χώρους. Απλά έχουν καταφέρει να περιχαρακώσουν με τέτοιο τρόπο τις καρέκλες τους ώστε να καταντάει αποκρουστικό για τον οποιοδήποτε να ασχοληθεί με αυτό που κατ' ευφημισμό ονομάζουμε "πολιτική" στην Ελλάδα. Η "πολιτική" έχει καταντήσει συνώνυμο της διαφθοράς, της ανεντιμότητας, της λάσπης και της βρωμιάς. Αλλά αυτό είναι μόνο το ένα κομμάτι.

Το επόμενο έχει να κάνει με καθαρά πρακτικούς λόγους. Τι σημαίνει σήμερα στην Ελλάδα ασχολούμε με την πολιτική; Για να ασχοληθεί κάποιος ενεργά θα πρέπει να εκλεγεί. Πως μπορεί κάποιος να εκλεγεί σήμερα στην Ελλάδα; α) είτε μπαίνοντας στις λίστες κάποιου μεγάλου κόμματος που σημαίνει ότι αποδέχεται το μεγαλείο του αρχηγού - στη "Δημοκρατία" μας οι αρχηγοί είναι αυτοί που καθορίζουν ποιος θα εκλεγεί β) είτε διαθέτοντας τεράστια ποσά, που εκ των πραγμάτων τον καθιστά δέσμιο μεγάλων συμφερόντων - κανένας δεν πληρώνει χωρίς αντάλλαγμα. Το δε σύστημα δεν διευκολύνει με κανένα τρόπο τη δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών. Οι εντός Βουλής χρηματοδοτούνται αδρά για να προσφέρουν αυτό που απολαμβάνουμε ως πολίτες - θεατές.

Και όμως έξω, ανάμεσά μας, υπάρχουν άνθρωποι νέοι, αξιόλογοι, τίμιοι, με γνώση και εμπειρίες, με θεμιτές φιλοδοξίες που θα πρέπει να αναδειχθούν επιτέλους. Άνθρωποι από όλους τους πολιτικούς χώρους αν δεχθεί κάποιος ότι σήμερα υπάρχουν πολιτικοί χώροι και ιδεολογίες. Απλά θα πρέπει να καταφέρουν να συνεννοηθούν, να τιθασεύσουν το εγώ τους και να προχωρήσουν άμεσα σε κάτι καινούριο. 

Δεν είναι ανάγκη να εκλεγούν άμεσα. Ο δρόμος είναι μακρύς. Δεν είναι ανάγκη να αποκτήσουν την οικονομική εύνοια συμφερόντων. Ο λαός θα πρέπει να είναι ο χρηματοδότης μιας νέας πολιτικής κίνησης για την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και την ΠΑΤΡΙΔΑ. Υπομονή χρειάζεται, πάθος και αγάπη γι αυτή τη χώρα.

Ένα είναι σαφές. Οι σημερινοί ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο το καλύτερο για όλους μας. Ίσως να υπάρχει ακόμη χρόνος αλλά πιστέψτε με εξαντλείται γρήγορα.