Ο Τραμπ το έκανε αυτό μέσα σε οκτώ μήνες, συχνά με την πιστή υποστήριξη ενός υπάκουου Κογκρέσου υπό την ηγεσία των Ρεπουμπλικανών και επικυρώθηκε από τη συντηρητική πλειοψηφία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Ο Τραμπ έχει άλλους 40 μήνες - τα τέσσερα πέμπτα της θητείας του - για να την παρατείνει περαιτέρω. Οι αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου μας λένε ότι μόλις ξεκινούν. Βλέπουν το χάος ως το εμπορικό σήμα και την «κουλτούρα των συνεπειών» τους που ριζώνει.
Η μεγάλη εικόνα: Τραμπ εναντίον Δημοκρατικών - και των μέσων ενημέρωσης, του Κογκρέσου, των δικαστηρίων, των δικηγορικών γραφείων, των κολεγίων και των επικριτών - φαίνεται πιθανό να κλιμακωθεί, ωθώντας την Αμερική βαθύτερα σε πρωτόγνωρες περιοχές.
Οι σύμβουλοι του Τραμπ γνωρίζουν ότι απομένουν λίγα φρένα, ιδιαίτερα εάν τα προηγούμενα του Τραμπ επικρατήσουν στο Ανώτατο Δικαστήριο ή εάν οι Ρεπουμπλικάνοι διατηρήσουν τον έλεγχο του Κογκρέσου σε 14 μήνες από τώρα.
Οι δυο μας έχουμε γράψει εκτενώς σε αυτές τις στήλες «Πίσω από την κουρτίνα» για τους νέους κανόνες που τίθενται, τόσο για αυτήν την κυβέρνηση όσο και για τις μελλοντικές. Προσέξαμε να διαφοροποιήσουμε τις απειλές και τις υπερβολές από τις πραγματικές ενέργειες. Και υπενθυμίζουμε ξεκάθαρα στους Ρεπουμπλικάνους ότι όλες αυτές οι εξουσίες θα μπορούσαν μια μέρα σύντομα να χρησιμοποιηθούν εναντίον τους εξίσου επιθετικά.
Η αλήθεια είναι ότι γράφουμε εδώ και 25 χρόνια για τη συνεχώς διευρυνόμενη αυτοκρατορική προεδρία. Οι αξιωματούχοι του Τραμπ μας λένε ότι απλώς κάνουν ή επεκτείνουν αυτό που ήταν πριν. Αλλά αυτό είναι το θέμα: Οι ιδρυτές δεν οραματίστηκαν ποτέ μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση τόσο μεγάλη και τόσο ισχυρή, ή έναν πρόεδρο τόσο ανεξέλεγκτο.
Ακολουθούν 15 μεγάλοι τρόποι με τους οποίους ο Τραμπ καταρρίπτει προηγούμενα, που συνθέτει και αφηγείται ο Zachary Basu του Axios:
1. Εκτελεστική εξουσία: Ο Τραμπ έχει κηρύξει εννέα εθνικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης τους πρώτους οκτώ μήνες της θητείας του, επεκτείνοντας τον ορισμό της «έκτακτης ανάγκης» με δημιουργικούς και επιθετικούς τρόπους.
Ιστορική αναλογία: Μέχρι το 1980, οι Πρόεδροι έχουν κηρύξει κατά μέσο όρο επτά σε μια τετραετή θητεία. Τα 200+ εκτελεστικά διατάγματα του Τραμπ υπολείπονται κατά πολύ των χιλιάδων που εξέδωσε ο FDR [Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούζβελτ] (ένας πρόεδρος εν καιρώ πολέμου που εξελέγη για τέσσερις θητείες), αλλά ο ρυθμός του Τραμπ - 142 στις πρώτες 100 ημέρες του - είναι ο υψηλότερος που έχει καταγραφεί.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να χρησιμοποιήσουν χαλαρά καθορισμένες «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» ως εργαλείο ρουτίνας για να παρακάμψουν το Κογκρέσο και να ξεκλειδώσουν έκτακτες εξουσίες που διέπουν το εμπόριο, τη μετανάστευση, την εξόρυξη ορυκτών και τις ξένες διαφορές.
2. Καταστολή του ελεύθερου Τύπου: Ο Τραμπ διεξήγαγε την πιο επιθετική κυβερνητική εκστρατεία κατά των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης στη σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ — αφαιρώντας τη χρηματοδότηση από τα δημόσια μέσα, πιέζοντας την FCC [Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών] να ανακαλέσει τις άδειες εκπομπής λόγω αρνητικής κάλυψης και μηνύοντας προσωπικά το CBS/Paramount, τη Wall Street Journal και τους New York Times ενώ ήταν στην εξουσία.
Ιστορική αναλογία: Κανένας σύγχρονος πρόεδρος δεν έχει αναπτύξει ένα τέτοιο μείγμα αγωγών και ρυθμιστικής δύναμης. Ακόμη και o Ρίτσαρντ Νίξον, ο οποίος στόχευσε την Washington Post και το CBS μέσω της IRS [Υπηρεσία Εσωτερικών Εσόδων] και της FCC, δεν μήνυσε ποτέ απευθείας πολλά δίκτυα.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να χρησιμοποιήσουν αγωγές, ρυθμιστικές απειλές και πίεση χρηματοδότησης για να φέρουν τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης στα πόδια τους.
3. Κατάσχεση του πορτοφολιού του Κογκρέσου: Ο Τραμπ προσπάθησε να παγώσει ή να ανακατευθύνει δισεκατομμύρια σε κονδύλια που ιδιοποιήθηκαν από το Κογκρέσο, από τη δημόσια υγεία έως την ξένη βοήθεια και την πανεπιστημιακή έρευνα.
Ιστορική αναλογία: Το πλησιέστερο προηγούμενο είναι ο Νίξον, ο οποίος προσπάθησε να «κατασχέσει» κεφάλαια στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Το Κογκρέσο απάντησε ψηφίζοντας τον νόμο περί ελέγχου κατασχέσεων του 1974 - τον οποίο ο Λευκός Οίκος του Τραμπ ισχυρίζεται ότι είναι αντισυνταγματικός - για να εμποδίσει τους προέδρους να παρακρατούν μονομερώς χρήματα. Κανένας πρόεδρος έκτοτε δεν έχει επιχειρήσει κατασχέσεις σε αυτή την κλίμακα ή με τόσο ανοιχτή περιφρόνηση του Κογκρέσου και των δικαστηρίων.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να αντιμετωπίσουν την «εξουσία του πορτοφολιού» του Κογκρέσου ως προαιρετική, παρακρατώντας ή ανακατευθύνοντας κεφάλαια για να πιέσουν πολιτείες, θεσμούς ή ξένες κυβερνήσεις.
4. Δασμοί: Ο Τραμπ έχει ουσιαστικά καταλάβει την εξουσία επί των δασμών που δίνει το Σύνταγμα στο Κογκρέσο, χρησιμοποιώντας δασμούς για να αναδιαμορφώσει το παγκόσμιο εμπόριο και να τιμωρήσει χώρες για πολιτικές ή οικονομικές διαμάχες.
Ιστορική αναλογία: Το τελευταίο σαρωτικό δασμολογικό σοκ ήταν το Smoot-Hawley, το οποίο υπέγραψε ο Πρόεδρος Χούβερ το 1930 και κατέληξε να επιδεινώσει τη Μεγάλη Ύφεση. Έκτοτε, οι πρόεδροι έχουν χρησιμοποιήσει στενά τις εξουσιοδοτημένες εξουσίες - συμπεριλαμβανομένων των επιλεκτικών δασμών του Προέδρου Ρίγκαν στις ιαπωνικές μοτοσικλέτες και ημιαγωγούς τη δεκαετία του 1980 για να προσπαθήσουν να προστατεύσουν την αμερικανική παραγωγή. Ο Τραμπ είναι ο πρώτος που χρησιμοποιεί τις αρχές έκτακτης ανάγκης για να επιβάλει ευρείς δασμούς χωρίς νέα νομοθεσία του Κογκρέσου.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να παρακάμψουν το Κογκρέσο για να καθορίσουν μονομερώς την τιμολογιακή πολιτική, διαγράφοντας μία από τις βασικές συνταγματικές εξουσίες του νομοθετικού σώματος.
5. Παράκαμψη του Συντάγματος: Ο Τραμπ εξέδωσε εκτελεστικό διάταγμα που επιδιώκει να εξαλείψει την εκ γενετής ιθαγένεια - ένα δικαίωμα που εγγυάται η 14η Τροπολογία - για τα παιδιά των μη εξουσιοδοτημένων μεταναστών.
Ιστορική αναλογία: Οι προηγούμενες συνταγματικές αναμετρήσεις έχουν έρθει κατά τη διάρκεια πολέμου ή εξέγερσης: ο Αβραάμ Λίνκολν ανέστειλε το habeas corpus στον Εμφύλιο Πόλεμο. Ο FDR φυλάκισε Ιάπωνες Αμερικανούς κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σε κάθε περίπτωση, οι πρόεδροι ενήργησαν κάτω από έκτακτους ισχυρισμούς ανάγκης εν καιρώ πολέμου. Κανένας πρόεδρος δεν προσπάθησε ποτέ να ακυρώσει μια βασική συνταγματική εγγύηση με εκτελεστικό διάταγμα σε καιρό ειρήνης - ούτε καν ο Νίξον στην πιο αυτοκρατορική του μορφή.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να επιχειρήσουν να ακυρώσουν βασικά συνταγματικά δικαιώματα μέσω εκτελεστικών διαταγμάτων και όχι συνταγματικών τροποποιήσεων ή νομοθεσίας.
6. Εκκαθάριση φυλάκων και δημοσίων υπαλλήλων: Ο Τραμπ απέλυσε μαζικά γενικούς επιθεωρητές, διέλυσε ανεξάρτητες υπηρεσίες και διέταξε εκκαθαρίσεις με γνώμονα την πίστη σε όλο το ομοσπονδιακό εργατικό δυναμικό.
Ιστορική αναλογία: Οι πιο κοντινοί απόηχοι είναι το σύστημα λαφύρων υπό τον Άντριου Τζάκσον τη δεκαετία του 1830, όταν η κομματική πίστη καθόριζε τις ομοσπονδιακές θέσεις εργασίας, και η «λίστα εχθρών» του Νίξον. Αλλά και οι δύο ήταν περιορισμένοι - ο νόμος Pendleton του 1883 τερμάτισε τις μαζικές προσλήψεις πατρωνίας και οι γενικοί επιθεωρητές εισήχθησαν μετά τον Νίξον. Ο Τραμπ αναβίωσε το σύστημα των λαφύρων σε κλίμακα που δεν έχει παρατηρηθεί από τον 19ο αιώνα.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να εξαλείψουν τους εσωτερικούς ελέγχους και να μετατρέψουν τους δημόσιους υπαλλήλους σε πολιτικούς λειτουργούς που υπηρετούν τον πρόεδρο και όχι το κοινό.
7. Διάβρωση της ανεξαρτησίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης: Ο Τραμπ έχει αυτοανακηρυχθεί «επικεφαλής αξιωματικός επιβολής του νόμου» της χώρας - ένας τίτλος που συνήθως προορίζεται για τον γενικό εισαγγελέα - διεκδικώντας το δικαίωμα να υπαγορεύει προσωπικά διώξεις και να διατάσσει έρευνες για τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Ιστορική αναλογία: Άλλοι πρόεδροι έχουν στηριχθεί στο Υπουργείο Δικαιοσύνης - ο Νίξον σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει το FBI και το Υπουργείο Δικαιοσύνης εναντίον εχθρών μέχρι να το αποκαλύψει το Γουότεργκεϊτ. Η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους κατηγορήθηκε ότι απέλυσε επτά δικηγόρους των ΗΠΑ για πολιτικούς λόγους, οδηγώντας στην παραίτηση του Γενικού Εισαγγελέα Αλμπέρτο Γκονζάλες και άλλων κορυφαίων αξιωματούχων. Η διαφορά: Αυτές οι προσπάθειες συνήθως αποκρύπτονταν ή απορρίπτονταν. Ο Τραμπ έχει κάνει σε μεγάλο βαθμό σαφείς τους ισχυρισμούς του, διεκδικώντας δημόσια την άμεση εξουσία επί των εισαγγελέων με τρόπο που κανένας σύγχρονος πρόεδρος δεν έχει τολμήσει.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να διεκδικήσουν άμεση εξουσία να ξεκινήσουν ή να εμποδίσουν έρευνες, διαγράφοντας τους μακροχρόνιους κανόνες που χωρίζουν τον Λευκό Οίκο από το Υπουργείο Δικαιοσύνης.
8. Διάβρωση της ανεξαρτησίας της Fed: Ο Τραμπ προσπάθησε να απολύσει τη διοικητή της Fed Λίζα κουκ ως μέρος μιας έκτακτης εκστρατείας για να πιέσει την κεντρική τράπεζα να μειώσει τα επιτόκια.
Ιστορική αναλογία: Οι πρόεδροι έχουν στηριχθεί στη Fed στο παρελθόν - ο LBJ (Λίντον Μπέινς Τζόνσον) έσυρε τον πρόεδρο William McChesney Martin στο ράντσο του στο Τέξας για να τον επιπλήξει για τα επιτόκια και ο Νίξον πίεσε ιδιωτικά τον πρόεδρο Arthur Burns να αποχυμώσει την οικονομία πριν από τις εκλογές του 1972. Αλλά κανένας από τους δύο δεν προσπάθησε να απομακρύνει τους διοικητές της Fed μεσοπρόθεσμα.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να αντιμετωπίζουν τη Fed ως βραχίονα του Λευκού Οίκου, υπονομεύοντας την αρχή της ανεξαρτησίας της κεντρικής τράπεζας που έχει εδραιώσει την οικονομική σταθερότητα των ΗΠΑ εδώ και δεκαετίες.
9. Εξουσίες εν καιρώ πολέμου σε καιρό ειρήνης: Ο Τραμπ επικαλέστηκε τον νόμο περί εξωτερικών εχθρών του 1987 για να απελάσει φερόμενα μέλη συμμοριών χωρίς ακροάσεις, διέταξε θαλάσσιες επιθέσεις σε φερόμενους εμπόρους ναρκωτικών χωρίς την άδεια του Κογκρέσου και ανέπτυξε την Εθνική Φρουρά στην Ουάσινγκτον και το Λος Άντζελες χωρίς τη συγκατάθεση των τοπικών αρχών.
Ιστορική αναλογία: Οι πρόεδροι περιστασιακά έχουν επεκτείνει τις εξουσίες ασφαλείας σε καιρό ειρήνης, αλλά οριακά. Ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ έστειλε ομοσπονδιακά στρατεύματα στο Λιτλ Ροκ το 1957, αλλά για να επιβάλει την κατάργηση του διαχωρισμού που διέταξε το δικαστήριο, όχι για να παρακάμψει την πολιτειακή εξουσία για πολιτικούς σκοπούς. Οι πρόεδροι Τζορτζ Μπους και Ομπάμα δικαιολόγησαν και οι δύο επεκτατικές ενέργειες εθνικής ασφάλειας μετά την 9/11, αλλά με ρητές εξουσιοδοτήσεις του Κογκρέσου. Ο Τραμπ είναι ο πρώτος που ασκεί πολεμικές εξουσίες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό σε καιρό ειρήνης, χωρίς νομοθετική κάλυψη.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να επεκτείνουν τις αρχές εν καιρώ πολέμου για να παρακάμψουν το Κογκρέσο και τη δέουσα διαδικασία για στρατιωτικές επιχειρήσεις τόσο σε εσωτερικό όσο και σε ξένο έδαφος.
10. Καπιταλισμός pay-me: Η κυβέρνηση Τραμπ εξασφάλισε μια «χρυσή μετοχή» στην US Steel, μείωσε τις πωλήσεις των κατασκευαστών τσιπ στο εξωτερικό και ένα μερίδιο στην Intel και βαθμολόγησε τις εταιρίες για την πίστη τους στην ατζέντα του Τραμπ.
Ιστορική αναλογία: Οι προηγούμενοι πρόεδροι παρενέβησαν στη βιομηχανία μόνο κατά τη διάρκεια κρίσεων - το Συμβούλιο Παραγωγής Πολέμου του FDR στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ή οι διασώσεις του TARP το 2008. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα κυβερνητικά διακυβεύματα ήταν προσωρινά και νόμιμα. Η προσέγγιση του Τραμπ είναι διαφορετική: σε καιρό ειρήνης, μόνιμη και χωρίς νομική εξουσιοδότηση. Ο Greg Ip της Wall Street Journal το περιγράφει ως «κρατικό καπιταλισμό με αμερικανικά χαρακτηριστικά» - πιο κοντά στο πλέγμα κόμματος-βιομηχανίας της Κίνας ή στην ολιγαρχία της Ρωσίας παρά στον παραδοσιακό καπιταλισμό των ΗΠΑ.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη του κράτους για να αποσπάσουν ίδια κεφάλαια, έσοδα και πολιτικές παραχωρήσεις από ιδιωτικές εταιρείες ως τίμημα για την επιχειρηματική δραστηριότητα.
11. Στόχευση του Big Law: Ο Τραμπ τιμώρησε εταιρείες που εκπροσωπούσαν πολιτικούς αντιπάλους αφαιρώντας συμβόλαια και άδειες ασφαλείας, αποσπώντας pro bono συμφωνίες πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.
Ιστορική αναλογία: Κανένας πρόεδρος πριν από τον Τραμπ δεν χρησιμοποίησε την ομοσπονδιακή εξουσία για να εξαναγκάσει άμεσα ιδιωτικές εταιρείες σε οικονομικές κυρώσεις για την εκπροσώπηση πολιτικών πελατών.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να χρησιμοποιήσουν την κυβερνητική εξουσία ως όπλο για να εκφοβίσουν τους δικηγόρους, αποτρέποντάς τους από το να εκπροσωπούν πελάτες που αμφισβητούν τη διοίκηση.
12. Τιμωρία πανεπιστημίων: Ο Τραμπ παρακράτησε δισεκατομμύρια ομοσπονδιακής χρηματοδότησης από σχολεία όπως το Χάρβαρντ και η Κολούμπια - επικαλούμενος τον χειρισμό των φιλοπαλαιστινιακών διαδηλώσεων, τον αντισημιτισμό στις πανεπιστημιουπόλεις και τις πολιτικές DEI - και χρησιμοποίησε τη μόχλευση για να επιβάλει αλλαγές στα προγράμματα σπουδών και την ηγεσία.
Ιστορική αναλογία: Στην εποχή του Μακάρθι, καθηγητές εκδιώχθηκαν λόγω υποτιθέμενων κομμουνιστικών συμπαθειών. Στην εποχή του Βιετνάμ, ο Νίξον καταφέρθηκε εναντίον των πανεπιστημίων ως εστίες αναταραχής. Αλλά αυτές οι εκστρατείες βασίστηκαν κυρίως στη ρητορική και τις μαύρες λίστες. Ο Τραμπ είναι ο πρώτος πρόεδρος που συνδέει τα ομοσπονδιακά χρήματα άμεσα με τον τρόπο με τον οποίο τα πανεπιστήμια χειρίζονται τον πολιτικό λόγο και τη διαμαρτυρία στην πανεπιστημιούπολη.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να χρησιμοποιήσουν ομοσπονδιακά δολάρια για να αστυνομεύσουν τον ακαδημαϊκό λόγο και την ανεξαρτησία, αναδιαμορφώνοντας τα πανεπιστήμια ώστε να ευθυγραμμιστούν με τις κομματικές ατζέντες.
13. Ξαναγράφοντας την πολιτική για την υγεία και τα εμβόλια: Ο Τραμπ απέλυσε αξιωματούχους υγείας καριέρας, μείωσε τη χρηματοδότηση για την έρευνα για τη δημόσια υγεία και έδωσε στους πολιτικούς συμμάχους ευρύ έλεγχο στις αποφάσεις του FDA και του CDC.
Ιστορική αναλογία: Οι πρόεδροι είχαν σημαντικές επιπτώσεις στην πολιτική υγείας στο παρελθόν - ο Ρίγκαν υποβάθμισε την κρίση του AIDS, ο Τζορτζ Μπους ξεκίνησε το PERFAR, ο Ομπάμα δημιούργησε βιβλία πανδημίας μετά τον H1N1. Αλλά οι παρεμβάσεις τους λειτούργησαν σε μεγάλο βαθμό μέσα σε έμπειρα συστήματα. Ο Τραμπ είναι ο πρώτος που διαλύει αυτά τα συστήματα σε καιρό ειρήνης, παραμερίζοντας την επιστημονική εμπειρογνωμοσύνη για να δώσει στους πολιτικούς διορισμένους άμεσο έλεγχο των εμβολίων και της καθοδήγησης για τη δημόσια υγεία.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να υποτάξουν τη δημόσια υγεία σε κομματικές ατζέντες, αντιμετωπίζοντας την επιστημονική καθοδήγηση ζωής ή θανάτου ως έναν άλλο μοχλό πολιτικού ελέγχου.
14. Κερδοσκοπία: Η οικογένεια Τραμπ πιστεύεται ότι έχει ήδη κερδίσει δισεκατομμύρια δολάρια κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του, μεταξύ άλλων μέσω τεράστιων ξένων συμφωνιών κρυπτογράφησης, εγχειρημάτων ακινήτων και θρασύδειλων παιχνιδιών πρόσβασης.
Ιστορική αναλογία: Η προεδρική κερδοσκοπία έχει μια μακρά σκιά - η κυβέρνηση του Ulysses S. Grant βυθίστηκε σε σκάνδαλα που αφορούσαν φίλους που χρηματίζονταν. Το Teapot Dome του Warren Harding περιελάμβανε αξιωματούχους του υπουργικού συμβουλίου που δωροδοκούνταν από εταιρείες πετρελαίου. Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, ο πλουτισμός ήταν έμμεσος ή κρυφός. Ο Τραμπ έχει συνυφάνει την πολιτική με τις οικογενειακές επιχειρήσεις σε κλίμακα και διαφάνεια που δεν έχουμε δει στην ιστορία των ΗΠΑ.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να αντιμετωπίσουν τον Λευκό Οίκο ως πλατφόρμα για προσωπικό πλουτισμό, συμπεριλαμβανομένων των εκκολαπτόμενων βιομηχανιών για τις οποίες η κυβέρνηση των ΗΠΑ γράφει τους κανόνες.
15. 6 Ιανουαρίου: Ο Τραμπ εξέδωσε γενική επιείκεια σε περισσότερα από 1,500 άτομα που κατηγορούνται για την επίθεση στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ το 2021, συμπεριλαμβανομένων βίαιων παραβατών και ακροδεξιών εξτρεμιστών.
Ιστορική αναλογία: Ο Άντριου Τζόνσον έδωσε χάρη σε πρώην Συνομοσπονδιακούς μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Ο Τζίμι Κάρτερ έδωσε χάρη στους ανυπότακτους του Βιετνάμ το 1977. Αλλά αυτά πλαισιώθηκαν ως πράξεις συμφιλίωσης για την επούλωση εθνικών πληγών. Ο Τραμπ έδωσε χάρη στους δικούς του υποστηρικτές για εγκλήματα που διαπράχθηκαν για λογαριασμό του, σε μια προσπάθεια να διαγράψει τη λογοδοσία για μια επίθεση στο ίδιο το Κογκρέσο.
Νέο προηγούμενο: Οι μελλοντικοί πρόεδροι μπορούν να χρησιμοποιήσουν την εξουσία της χάρης για να προστατεύσουν τα πολιτικά τους κινήματα από το κράτος δικαίου, παρέχοντας ατιμωρησία για εγκλήματα κατά του κράτους.
Συμπερασματικά: Αυτό μπορεί να φαίνεται αυτοσχεδιαστικό, και μερικές φορές είναι. Αλλά κάντε ένα βήμα πίσω και θα δείτε μια πολύ σαφή, συχνά μεθοδική, πορεία προς μεγαλύτερη εκτελεστική εξουσία. Συχνά ξεκινά με μια ανάρτηση στο Truth Social εδώ ή ένα εκτελεστικό διάταγμα εκεί. Αλλά μετά το μοτίβο επαναλαμβάνεται. Και ένα νέο προηγούμενο δημιουργείται σιγά σιγά - και μετά ξαφνικά - δημιουργείται.
Τώρα είναι συνηθισμένο να βλέπουμε τον Τραμπ να χρησιμοποιεί τον αμερικανικό στρατό σε αμερικανικό έδαφος, μια κίνηση που κάποτε προοριζόταν για σαφείς καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Ή να μηνύσουν μια εταιρεία μέσων ενημέρωσης για κριτική, ή να στοχεύσουν μεμονωμένους επικριτές, ή να πιέσουν τα πανεπιστήμια να απολύσουν ηγέτες ή να αλλάξουν πολιτικές ή να απαιτήσουν από δικηγορικά γραφεία ή επιχειρήσεις να πληρώσουν την κυβέρνηση ή να αντιμετωπίσουν την οργή της
Αναδημοσίευση από Axios.com
