Τι προβλέπει η Εθνική Στρατηγική Ασφαλείας των ΗΠΑ για την Ευρώπη.

 

Η Εθνική Στρατηγική Ασφάλειας (ΕΣΑ) είναι ένα έγγραφο που καταρτίζεται περιοδικά από την εκτελεστική εξουσία των Ηνωμένων Πολιτειών και το οποίο απαριθμεί τις ανησυχίες για την εθνική ασφάλεια και τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση σχεδιάζει να τις αντιμετωπίσει. Η νομική βάση για το έγγραφο ορίζεται στον Νόμο Goldwater-Nichols. Το έγγραφο έχει σκόπιμα γενικό περιεχόμενο και η εφαρμογή του βασίζεται σε λεπτομερείς οδηγίες που παρέχονται σε υποστηρικτικά έγγραφα, όπως η Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική. Το κείμενο της νέας ΕΣΑ δημοσιεύθηκε με την υπογραφή του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στα τέλη Νοεμβρίου 2025 και παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Εδώ είναι οι απόψεις - προβλέψεις που αφορούν την Ευρώπη υπό τον τίτλο:

Γ. Προώθηση του Ευρωπαϊκού Μεγαλείου

Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν συνηθίσει να σκέφτονται τα ευρωπαϊκά προβλήματα με όρους ανεπαρκών στρατιωτικών δαπανών και οικονομικής στασιμότητας. Υπάρχει αλήθεια σε αυτό, αλλά τα πραγματικά προβλήματα της Ευρώπης είναι ακόμη βαθύτερα.

Η ηπειρωτική Ευρώπη χάνει μερίδιο του παγκόσμιου ΑΕΠ - από 25% το 1990 σε 14% σήμερα - εν μέρει λόγω εθνικών και διεθνικών κανονισμών που υπονομεύουν τη δημιουργικότητα και την εργατικότητα.

Αλλά αυτή η οικονομική παρακμή επισκιάζεται από την πραγματική και πιο έντονη προοπτική της πολιτισμικής διαγραφής. Τα μεγαλύτερα ζητήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη περιλαμβάνουν δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλων διεθνικών φορέων που υπονομεύουν την πολιτική ελευθερία και κυριαρχία, μεταναστευτικές πολιτικές που μεταμορφώνουν την ήπειρο και δημιουργούν διαμάχες, λογοκρισία της ελευθερίας του λόγου και καταστολή της πολιτικής αντιπολίτευσης, κατακρήμνιση των ρυθμών γεννήσεων και απώλεια εθνικών ταυτοτήτων και αυτοπεποίθησης.

Εάν οι παρούσες τάσεις συνεχιστούν, η ήπειρος θα είναι αγνώριστη σε 20 χρόνια ή και λιγότερο. Ως εκ τούτου, δεν είναι καθόλου προφανές εάν ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες θα έχουν οικονομίες και στρατούς αρκετά ισχυρούς ώστε να παραμείνουν αξιόπιστοι σύμμαχοι. Πολλά από αυτά τα έθνη διπλασιάζουν επί του παρόντος την τωρινή τους πορεία. Θέλουμε η Ευρώπη να παραμείνει ευρωπαϊκή, να ανακτήσει την πολιτισμική της αυτοπεποίθηση και να εγκαταλείψει την αποτυχημένη εστίασή της στην κανονιστική ασφυξία.

Αυτή η έλλειψη αυτοπεποίθησης είναι πιο εμφανής στη σχέση της Ευρώπης με τη Ρωσία.

Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι απολαμβάνουν ένα σημαντικό πλεονέκτημα σκληρής ισχύος έναντι της Ρωσίας σχεδόν σε κάθε μέτρο, εκτός από τα πυρηνικά όπλα. Ως αποτέλεσμα του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι ευρωπαϊκές σχέσεις με τη Ρωσία είναι πλέον βαθιά εξασθενημένες και πολλοί Ευρωπαίοι θεωρούν τη Ρωσία ως υπαρξιακή απειλή. Η διαχείριση των ευρωπαϊκών σχέσεων με τη Ρωσία θα απαιτήσει σημαντική διπλωματική εμπλοκή των ΗΠΑ, τόσο για την αποκατάσταση των συνθηκών στρατηγικής σταθερότητας σε όλη την Ευρασιατική χερσαία έκταση όσο και για τον μετριασμό του κινδύνου.

Ο πόλεμος της Ουκρανίας είχε το αντίθετο αποτέλεσμα της αύξησης της εξωτερικής εξάρτησης της Ευρώπης, και ιδιαίτερα της Γερμανίας. Σήμερα, οι γερμανικές χημικές εταιρείες κατασκευάζουν στην Κίνα μερικά από τα μεγαλύτερα εργοστάσια επεξεργασίας στον κόσμο, χρησιμοποιώντας ρωσικό αέριο, το οποίο δεν μπορούν να προμηθευτούν στην πατρίδα τους.

Η κυβέρνηση Τραμπ βρίσκεται σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους αξιωματούχους που έχουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες για τον πόλεμο, εδραιωμένους σε ασταθείς μειοψηφικές κυβερνήσεις, πολλές από τις οποίες καταπατούν βασικές αρχές της δημοκρατίας για να καταστείλουν την αντιπολίτευση. Μια μεγάλη ευρωπαϊκή πλειοψηφία επιθυμεί ειρήνη, ωστόσο αυτή η επιθυμία δεν μεταφράζεται σε πολιτική, σε μεγάλο βαθμό λόγω της υπονόμευσης των δημοκρατικών διαδικασιών από αυτές τις κυβερνήσεις. Αυτό είναι στρατηγικά σημαντικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες ακριβώς επειδή τα ευρωπαϊκά κράτη δεν μπορούν να μεταρρυθμιστούν εάν παγιδευτούν σε πολιτική κρίση.

Ωστόσο, η Ευρώπη παραμένει στρατηγικά και πολιτιστικά ζωτικής σημασίας για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το διατλαντικό εμπόριο παραμένει ένας από τους πυλώνες της παγκόσμιας οικονομίας και της αμερικανικής ευημερίας. Οι ευρωπαϊκοί τομείς, από τη μεταποίηση έως την τεχνολογία και την ενέργεια, παραμένουν από τους πιο ισχυρούς στον κόσμο. Η Ευρώπη φιλοξενεί πρωτοποριακή επιστημονική έρευνα και κορυφαία πολιτιστικά ιδρύματα παγκοσμίως. Όχι μόνο δεν μπορούμε να έχουμε την πολυτέλεια να ξεγράψουμε την Ευρώπη—κάτι τέτοιο θα ήταν αυτοκαταστροφικό για αυτό που επιδιώκει να επιτύχει αυτή η στρατηγική.

Η αμερικανική διπλωματία θα πρέπει να συνεχίσει να υποστηρίζει την γνήσια δημοκρατία, την ελευθερία έκφρασης και τους αμερόληπτους εορτασμούς του ατομικού χαρακτήρα και της ιστορίας των ευρωπαϊκών εθνών. Η Αμερική ενθαρρύνει τους πολιτικούς συμμάχους της στην Ευρώπη να προωθήσουν αυτή την αναβίωση του πνεύματος και η αυξανόμενη επιρροή των πατριωτικών ευρωπαϊκών κομμάτων πράγματι δίνει αφορμή για μεγάλη αισιοδοξία.

Ο στόχος μας θα πρέπει να είναι να βοηθήσουμε την Ευρώπη να διορθώσει την τρέχουσα πορεία της. Θα χρειαστούμε μια ισχυρή Ευρώπη για να μας βοηθήσει να ανταγωνιστούμε με επιτυχία και να συνεργαστούμε μαζί μας για να αποτρέψουμε οποιονδήποτε αντίπαλο από το να κυριαρχήσει στην Ευρώπη.

Η Αμερική, όπως είναι κατανοητό, είναι συναισθηματικά συνδεδεμένη με την ευρωπαϊκή ήπειρο — και, φυσικά, με τη Βρετανία και την Ιρλανδία. Ο χαρακτήρας αυτών των χωρών είναι επίσης στρατηγικά σημαντικός επειδή βασιζόμαστε σε δημιουργικούς, ικανούς, σίγουρους, δημοκρατικούς συμμάχους για να δημιουργήσουν συνθήκες σταθερότητας και ασφάλειας. Θέλουμε να συνεργαστούμε με ευθυγραμμισμένες χώρες που θέλουν να αποκαταστήσουν το παλιό τους μεγαλείο σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και ευρωπαϊκών κρατών.

Είναι βασικό συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών να διαπραγματευτούν μια ταχεία παύση των εχθροπραξιών στην Ουκρανία, προκειμένου να σταθεροποιήσουν τις ευρωπαϊκές οικονομίες, να αποτρέψουν την ακούσια κλιμάκωση ή επέκταση του πολέμου και να αποκαταστήσουν τη στρατηγική σταθερότητα με τη Ρωσία, καθώς και να επιτρέψουν την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας μετά τις εχθροπραξίες, ώστε να επιτρέψουν την επιβίωσή της ως βιώσιμο κράτος.

Μακροπρόθεσμα, είναι κάτι παραπάνω από πιθανό ότι μέσα σε λίγες δεκαετίες το αργότερο, ορισμένα μέλη του ΝΑΤΟ θα γίνουν στην πλειονότητά τους μη Ευρωπαίοι. Ως εκ τούτου, παραμένει ανοιχτό ερώτημα εάν θα δουν τη θέση τους στον κόσμο ή τη συμμαχία τους με τις Ηνωμένες Πολιτείες, με τον ίδιο τρόπο όπως εκείνοι που υπέγραψαν τον χάρτη του ΝΑΤΟ.

Η ευρεία πολιτική μας για την Ευρώπη θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα:

·         Αποκατάσταση συνθηκών σταθερότητας εντός της Ευρώπης και στρατηγικής σταθερότητας με τη Ρωσία·

·         Διευκόλυνση της Ευρώπης να σταθεί στα πόδια της και να λειτουργήσει ως ομάδα ευθυγραμμισμένων κυρίαρχων εθνών, μεταξύ άλλων αναλαμβάνοντας την κύρια ευθύνη για την άμυνά της, χωρίς να κυριαρχείται από καμία αντίπαλη δύναμη·

 

• Καλλιέργεια αντίστασης στην τρέχουσα πορεία της Ευρώπης εντός των ευρωπαϊκών εθνών·

• Άνοιγμα των ευρωπαϊκών αγορών σε αμερικανικά αγαθά και υπηρεσίες και διασφάλιση δίκαιης μεταχείρισης των Αμερικανών εργαζομένων και επιχειρήσεων·

• Οικοδόμηση των υγιών εθνών της Κεντρικής, Ανατολικής και Νότιας Ευρώπης μέσω εμπορικών δεσμών, πωλήσεων όπλων, πολιτικής συνεργασίας και πολιτιστικών και εκπαιδευτικών ανταλλαγών·

• Τερματισμός της αντίληψης και αποτροπή της πραγματικότητας του ΝΑΤΟ ως μιας διαρκώς επεκτεινόμενης συμμαχίας· και

• Ενθάρρυνση της Ευρώπης να αναλάβει δράση για την καταπολέμηση της πλεονάζουσας εμποροβιομηχανικής παραγωγικής ικανότητας, της τεχνολογικής κλοπής, της κυβερνοκατασκοπείας και άλλων εχθρικών οικονομικών πρακτικών.

eftychidis.blogspot.com από whitehouse.gov